وب سایت فرهنگی ورزشی سپیدرود – حق پخش تلویزیونی که هربار درباره‌اش بحث‌هایی درمی‌گیرد و همه این طریق جهانی درآمدزایی در فوتبال را یکی از راه‌های نجات باشگاه‌ها می‌دانند، در یک اقدام عجیب سراپا زیر سؤال رفته و ما بی‌خبریم.

شبکه باران (شبکه محلی استان گیلان) برای پخش مسقیم بازی‌های سپیدرود، ملوان و داماش از باشگاه‌ها پول طلب می‌کند. نرخی که به باشگاه‌ها اعلام کرده حدود ۱۵ میلیون تومان است.

یعنی باشگاه ملوان، سپیدرود یا داماش نه تنها بابت پخش بازی‌های خود از تلویزیون پولی دریافت نمی‌کنند، بلکه اگر بخواهند بازی‌شان از تلویزیون پخش شود، باید ۱۵ میلیون تومان بابت هر بازی به صدا و سیما بپردازند. این از عجایب در فوتبال حرفه‌ای است.

برای یک شبکه محلی از صدا و سیما جذب مخاطب هیچ اهمیتی ندارد و آنها علاقه‌ای ندارند بازی‌های تیم‌هایی را که در گیلان بسیار پرطرفدار هستند، پخش کنند. احتمالاً ترجیح صدا و سیما به طور مثال این است که در همانزمان یک سریال تکراری پخش کند و زحمتی هم برای پرسنل خود نسازد که تا ورزشگاه بروند.

البته ماجرا در رشت کمی هم پیچیده‌تر شده. باشگاه سپیدرود برای اینکه بازی‌هایش از شبکه باران (شبکه محلی استان گیلان) پخش شود و آگهی‌های محیطی ورزشگاه را نیز در اختیار بگیرد، بابت هر بازی ۲۵ میلیون تومان به هیأت فوتبال پرداخت می‌کند.

هیأت فوتبال گیلان واسطه سپیدرود و شبکه باران شده و البته واسطه‌گری بین باشگاه و سازمان لیگ برای تبلیغات محیطی را نیز بر عهده گرفته. هیأت فوتبال از این ۲۵ میلیون تومان، مبلغی را به صدا و سیما پرداخت می‌کند که حدود نصف مبلغ ۱۵ میلیون اعلام شده به باشگاه‌هاست.

صدا و سیما قوانینی را در خود دارد که اگر با هیأت فوتبال طرف معامله باشد، مبلغی حدود ۶ یا ۷ میلیون بابت پخش بازی دریافت می‌کند و اگر با باشگاه وارد معامله شود، ۱۵ میلیون طلب می‌کند.

هیأت فوتبال پس از کسر مبلغی که به شبکه باران پرداخت می‌کند، مابقی آن ۲۵ میلیون را طبق ادعای خود بابت هزینه‌های برگزاری بازی و خرید فرصت آگهی‌های محیطی ورزشگاه از سازمان لیگ بابت هر بازی، خرج می‌کند و میزان سودش از این معاملات شفاف نیست.

وعده نانوشته‌ای به سپیدرود داده شده که اگر از این مبلغ چیزی در پایان فصل باقی بماند، مبلغی به سپیدرود پس داده می‌شود که تضمینی برای پس دادنش وجود ندارد.

باشگاه سپیدرود به این دلیل که در یک قرارداد تبلیغاتی نیاز دارد بازی‌هایش از تلویزیون پخش شود و از آگهی محیطی ورزشگاه نیز استفاده کند، مجبور به پرداخت این مبلغ شده اما باشگاه‌های ملوان و داماش چون همین درآمد اندک را نیز از این طریق ندارند، نه پخش زنده تلویزیونی می‌خواهند و نه کاری به آگهی محیطی ورزشگاه دارند.

در واقع باشگاه سپیدرود نه تنها از حق پخش و آگهی محیطی ورزشگاه درآمدی را از سوی صدا و سیما و سازمان لیگ کسب نمی‌کند، بلکه برای آنها خلق درآمد کرده و در ساز و کاری عجیب مجبور به پرداخت پول به آنها شده.

در گیلان تیم‌های فوتبال پرطرفدارند اما بدون پول روزگار می‌گذرانند. وضعیت اقتصادی باشگاه‌های گیلانی بسیار نگران‌کننده است. مالکیت‌های نامشخص و مدیریت ناکارآمد چیزی از باشگاه‌ها باقی نگذاشته و عجیب است که حتی راه‌های درآمدزایی نیز به روی این باشگاه‌ها بسته است و راهکار ساده‌ و روشنی مثل حق پخش نیز در گیلان وارونه شده.

سازمان لیگ و فدراسیون فوتبال همچنان نتوانسته‌اند صدا و سیما را به اجرای روشی منطقی و منصفانه برای منافع مشترک قانع کنند و این باشگاه‌داری خصوصی را غیرممکن کرده است.

دو روز دیگر مهدی تاج، رئیس فدراسیون فوتبال برای برگزاری انتخابات هیأت فوتبال گیلان به رشت سفر می‌کند. ‌ای کاش او درباره بحران‌های بزرگ باشگاه‌های گیلانی اطلاعات دقیقی به دست آورد و بداند تغییر مالکیت‌های پی در پی و گاه غیرقانونی و تصمیمات عجیب در سال‌های گذشته چه بر سر ملوان، سپیدرود و داماش آورده است.

اگر آن همه سر و صدا و جدل و بحث درباره حق پخش تلویزیونی و تبلیغات محیطی به جایی می‌رسید و اثری داشت، امروز باشگاه سپیدرود بابت پخش بازی‌ها و تبلیغات محیطی، هر بازی ۲۵ میلیون پرداخت نمی‌کرد، بلکه دریافت‌کننده درآمدی قابل توجه از این فرصت‌ها بود.