وبسایت باشگاه سپیدرود رشت
درباره هافبک دوست‌داشتنی دو دهه اخیر گیلان: مهدوی، دو نقش در یک سال برای فوتبال رشت
وب سایت فرهنگی ورزشی سپیدرود – محمدرضا مهدوی وقتی خیلی جوان بود، فوتبالش مثل باتجربه‌ها بود و حالا که یکی از باتجربه‌های لیگ برتر محسوب می‌شود، در فوتبالش خستگی این سال‌ها پیدا نیست و پویایی و سرزندگی دارد.
به گزارش سایت سپیدرود و به نقل از ایران ورزشی، در سالی که چند روز به پایانش مانده، چهره اول فوتبال گیلان او بود؛ او که فصل گذشته در صعود سپیدرود به لیگ برتر همه تجربه‌اش را به کار گرفت و بعد با بی‌مهری عجیبی کنار گذاشته شد. چیزی نگذشت که بحران فنی سپیدرود در لیگ برتر شروع شد و دوباره او باید برمی‌گشت تا تیم شهرش را وسط میدان بچرخاند.
داستان محمدرضا مهدوی و فوتبال رشت اما از اول دهه ۸۰ شروع شد. وقتی یک بازیکن جوان از سپیدرود به پگاه پیوست. خیلی زود در پگاه به چهره اول باشگاه تبدیل شد و خیلی جوان بود که نشان داد می‌تواند کاپیتان پگاه باشد. یک بازیگردان خوشفکر که نقش پلی‌میکر را خوب بازی می‌کرد. ضربات کاشته تبحرش بود و مهم‌تر از همه اینکه بازی را در مشتش می‌گرفت و تیم با محوریت او بازی می‌کرد.
محمدرضا مهدوی وقتی خیلی جوان بود، فوتبالش مثل باتجربه‌ها بود و حالا که یکی از باتجربه‌های لیگ برتر محسوب می‌شود، در فوتبالش خستگی این سال‌ها پیدا نیست و پویایی و سرزندگی دارد.
مهدوی سال‌ها در پگاه بازی کرد، صعودهای شیرین و باشکوه را تجربه کرد و در لیگ برتر هم درخشید. وقتی هافبک همه کاره پگاه بود، در لیگ برتر بازی او می‌درخشید.
بعد از واگذاری پگاه به داماش همچنان مهدوی یکی از کلیدی‌ترین بازیکنان بود. پگاه و داماش در سال‌هایی که اوضاع اقتصادی مناسبی داشتند، ستاره‌هایی هم می‌خریدند اما حالا که به آن سال‌ها نگاه می‌کنید، می‌بینید باز هم مهدوی ستاره تیم‌های شهرش در تمام سال‌های گذشته بوده. بازیکنی که همیشه نمایشی تاثیرگذار داشت و هرگز با افت کیفی مواجه نشد. حتی در بدترین روزهایش باز هم اثر مثبت می‌گذاشت و مربیان هرگز از اسمش نگذشتند.
مهدوی به رغم اینکه سال‌های سال بازوبند کاپیتانی تیم‌های شهرش را بست، هرگز از موقعیت ویژه‌اش برای تخریب مربی و جوسازی بر اساس منافع استفاده نکرد و به حاشیه‌ها تن نداد. اهل سیاست‌ورزی نبود، همیشه اهل تعامل و مدارا بود و در باشگاه نقشی موثر در تصمیمات داشت.
هیچ‌وقت مقابل کسی موضع تند و پرخاشگرانه نگرفت، هرگز وارد جدل‌های رسانه‌ای نشد و همیشه دنبال فوتبال بود، با تعصب و تعلق خاطر به تیم شهرش و با سختکوشی و جان‌سختی برای موفقیت. در اوج بحران‌های مالی داماش و سپیدرود، سعی کرد در انسجام تیم کوشا باشد و همیشه به‌عنوان چهره‌ای که حرفش خریدار داشت، برای آرامش در بحران‌ها پیشقدم شد.
تماشاگران فوتبال رشت، به رغم رقابت بین داماشی‌ها و سپیدرودی‌ها همیشه محمدرضا مهدوی را چهره موجه تیم‌شان می‌دانند و او فارغ از کری‌های ورزشی که بین تماشاگران دو تیم وجود دارد، بین هر دو گروه محبوب و محترم است. چه بسا حضورش در سپیدرود باعث شد بسیاری از دوستداران داماش رابطه بهتری با سپیدرود داشته باشند.
محمدرضا مهدوی در سال ۹۶، در حالی‌که شاید عده‌ای دوست داشتند فوتبالش به پایان برسد، برگشت و دو کار مهم انجام داد. هم نقشی فوق‌العاده در صعود سپیدرود ایفا کرد و هم تمام تجربه‌اش را برای بقای سپیدرود در لیگ برتر به کار بسته است. این روزها شاید علی کریمی بهتر از ما می‌داند که باتجربه‌ترین بازیکن تیمش چه نقش تاثیرگذاری در بازی‌ها دارد.
در تیم‌هایی که همیشه با بحران‌های مالی مواجه‌اند، در شهرهایی مثل رشت که باشگاه‌هایش همیشه دغدغه‌های بزرگ اقتصادی دارند و همواره دچار مساله‌های مالی و مدیریتی می‌شوند، نقش بازیکنانی مثل مهدوی فراتر از یک بازیکن یا حتی یک کاپیتان است.
بازیکنانی مثل محمدرضا مهدوی در زنده ماندن فوتبال شهر، در تلاش برای حل بحران‌ها و حفظ انسجام باشگاه نقش ایفا می‌کنند و بدون این نقش‌آفرینی آنها، چه بسا از هم پاشیدن و بحرانی‌تر شدن اوضاع دور از ذهن نباشد.
