وبسایت باشگاه سپیدرود رشت
نگاه روز – به من می گویند تو چرا این قدر عاشقی؟
وحید محمودی گیلانی
وب سایت رسمی باشگاه فرهنگی ورزشی سپیدرود – فلاش بک یک: سپیدرود با کشاورز، تیم پولدار و قدرتمند پایتخت. حضور در سطح اول فوتبال ایران. درخشش ستاره های آن روزها، ده نفره شدن، گل خوردن و نهایتا کرنر دقیقه ۹۰ اصغر شیرپور با آن بیرون پای خاص و ضربه سر اسدالله تابار. کشاورز مغرور را متوقف کردیم.
فلاش بک دو: جام خزر. مگر می توان فراموش کرد. سپیدرود محبوب رشت، استادیوم عضدی پر از تماشاگر، و یاد بیژن شعار بخیر. قهرمان شدیم و چنان من را در آغوش گرفت که تا مدتها لباسم بوی سیگارهایی را می داد که در طول ۹۰ دقیقه کشیده بود بدون وقفه واقعا. مردم به خیابان ها ریختند. خواندند و آمدند: سپیدرود تو ایسی قهرمان… گل بزن امره یادگار…
فلاش بک سه: لیگ برتر نداشتیم. مقتدر بودیم در لیگ استانی. هرگز به راحتی مغلوب نمی شدیم. آقای گل داشتیم. علی ناصح… علی ناصح… شوت بزن تورو پاره کن…
مگر عشق حتما باید دلیل داشته باشد؟ خوب که فکر کنیم جواب مثبت است. اما دلیل هر کس با خودش هست. همچون یک راز. مولانا و شمس؟ شاید…
ما عاشق مظلوم ترین تیم تاریخ هستیم. هر چقدر در زمان به عقب باز می گردی نشانه های تعجب آور بیشتری می بینی. چطور شد که به اینجا رسیدیم؟
اصلا بهت آور است. عابدینی از تهران آمد. مدیر بود و راه پول درآوردن را می دانست. با علم آمار و احتمال باید سپیدرود را نجات می داد. اما رفت به سراغ تیم برادر! عیبی نداشت. کنار آمدیم با واقعیت اما درک نکردیم چرا؟
یاد آن روزهایی که حتی صادُق هم با ما صادِق بود بخیر. حمیدرضا منصوری داشتیم که به دروازه بان ها رحم نمی کرد حتی احمد رضا عابدزاده. سهیل حق شناس که متعلق به سال های نه چندان دور است و مظهر تعصب نسل جدید.
شرکت ثبت می کنم به نام سپیدرود… امتیاز روزنامه می گیرم به نام سپیدرود… در هر گذر واژه ای که انتخاب می کنم نامی از سپیدرود هست…
بدانید که این عشق در سراسر وجود ما ریشه دوانده است و مردنی نیست. روزها و سال های بدتر از این را هم دیدیم و نشکستیم. بی دلیل دوستش داریم و به وجودش افتخار می کنیم.
سپیدرود، مظلوم ترین تیم تاریخ فوتبال گیلان
رشت – آذر ۱۳۹۸
