نگاه مهمان – سپیدرود ریشه در جغرافیای تاریخ رشت دارد

ایمان فراصت / کارشناس ارشد مدیریت فرهنگی

وب سایت فرهنگی ورزشی سپیدرود – هفته پیش فرصتی دست داد که برای مطالعه ای به رشت بروم. باید درباره امکان ایجاد درآمدِ پایدار برای باشگاه های فوتبال مطالعه می کردم و از میان باشگاه ها فرصت و امکانش را داشتم که سپیدرود رشت را دقیق تماشا کنم.

موضوع ایجاد سیستم درآمدزایی و بی نیاز کردن باشگاه ها از درآمدهای ناگهانی زودگذر بود، سپیدرود ریشه دارد و بخشی از جغرافیای تاریخی رشت، بخشی از تاریخ ماست، نمی توانستم فقط سپیدرود را مطالعه کنم باید می رفتم توی کوچه پس کوچه های رشت، توی مغازه ها و قهوه خانه ها، جایی که فارغ از جغرافیا یک مفهوم جمعی مشترک “من” های مستقل را تبدیل به “ما” می کرد.

جایی که یک ایرانی فارغ از گرایش هایش برای پیروزی تیم محبوبش از روی صندلی می جهد و فریاد می زند: “گل” گل یعنی هدف!

تماشای رشت اتفاق ویژه ای بود، با اینکه در دوران پیشا چاق شدگی هافبک چپ پایِ خوبی بودم هرگز فوتبال را از منظری جز لذت تعامل توپ و انسان ندیده بودم، این بار باید کمی عقب تر می ایستادم و فوتبال را از منظری دیگر از منظر یک پدیده شهری می دیدم.

هنوز هم باورم نمی شود بازی ای که انسان برای سرگرمی ایجاد کرده تبدیل به مقوله ای جدی در بافت شهری شده، کسانی فوتبال را دوست دارند، کسانی فوتبال را زندگی می کنند، کسانی فارغ از برد و باخت های تیم شان می ایستند و با تمام وجود سرود می خوانند و فریاد می زنند.

انگار هنوز تنها نقطه ای که فقیر و غنی، پیر و جوان گردهم می آیند فوتبال است، این انگار آخرین حبل المتین گسست های ماست، آخرین فرصتی که ما، “ما” بمانیم، هویت جمعی را روی سینیِ کج دار و مریزِ روزگار حفظ کنیم.

شاید تنها لحظه تاریخ پسا انقلاب که همگی در یک آن دوباره “ما” شدیم لحظه ای بود که خداداد با بغل پا توپ را به تور استرالیا می رسانید، آن روز همه به هم، به خدا و کائنات بدهکار بودند.

از شاباش های حین شادی جمعی تا نذر صلوات تا سفره حضرت فاطمه، به امید روزهای خوش فوتبالی، به امید جولان دادن دلبرانه سپیدرود در فصل تازه و به امید شادی “ما”، همگی…

اخبار مرتبط با خبر بالا را از دست ندهید