وبسایت باشگاه سپیدرود رشت
یادداشت روز – این راه بی نهایت
سایت سپیدرود / علی رضا مویدی فر
وب سایت فرهنگی ورزشی سپیدرود – آتش تنور لیگ های فوتبال ایران کم کم روشن شده و چندی دیگر، بساط فوتبال باشگاهی در ایران، دوباره چیده می شود و تیم ها هم درگیر آماده سازی پیش فصل اند.
در این میانه کار برای دو گروه دشوارتر است. گروه اول قهرمانان لیگ های مختلف اند که یا باید در راه تکرار قهرمانی بکوشند یا در سطحی بالاتر، از جایگاه فصل گذشته شان دفاع کنند و دسته دوم اما سقوط کردگانند.
آنها که تمام تلاش شان را در راه بقا انجام دادند اما دست آخر نشد و حال در پی باز پس گیری جایگاه از دست رفته شان هستند. سپیدرود رشت یکی از اعضای گروه دوم است.
بعد از همه رخدادهایی که برای سپیدرود طی سه سال گذشته رخ داد (اتفاقاتی که بطور نرمال می شد در چندین فصل رخ بدهد)، سپیدرود از آخرین ضربات سقوط، در گذشته و به زندگی بازگشته است.
اما نشانه های زندگی هنوز در این باشگاه پرطرفدار رشتی پیدا نیست. اشتباه نکنید، منظورم تیم سپیدرود نیست. تیمی که با هدایت علی نظرمحمدی، بد یا خوب، مهیای حضور در مسابقات می شود.
منظور باشگاه سپیدرود و شیوه اداره آن و دورنمایی است که این شیوه اداره نشان می دهد. دورنما که چه عرض کنیم؟ انگار همه جوش و خروشی که در فصل گذشته، پیرامون شرایط عمومی باشگاه وجود داشت، با سقوط تیم و انتخاب یک شبه کفیل برای مالکیت باشگاه، به سکوت و خاموشی گراییده است.
انگار نه انگار که تا همین دو ماه پیش، کشمکش هیات فوتبال و اداره کل ورزش و کیومرث بیات و علی کریمی و عده‌ای دیگر مدعی خرد و کلان، برقرار بود و هرکس به وقت “اختیار” فریاد اناالحق می زد و به وقت “مسوولیت” مدعی کی بود کی بود من نبودم، می شد.
سکوت این روزهای گردانندگان پیدا و پنهان سپیدرود، آزاردهنده تر است از آن قیل و قال و سوهانی که بر اعصاب هوادار کشیده می شد. کسی بالاخره فهمید مالک و مسئول رسمی تیم کیست؟
علی کریمی آیا هنوز ادعای مالکیت دارد یا یکی از طلبکارهاست؟ آخرین اسناد ثبت شده در اداره ثبت شرکت ها، باشگاه را متعلق به چه کسی می داند؟ بدهی باشگاه واقعا چقدر است؟ ضمانت حسن انجام کار مسوولان فعلی باشگاه چیست و نزد چه کسی سپرده شده؟ راهبرد باشگاه برای آینده چیست؟ بدهی های گذشته و پیش رو را از کدام منبع پرداخت خواهند کرد؟ و ده ها پرسش فنی و مدیریتی دیگر؟
تمام این پرسش ها، دو سال با سپیدرود همراه بودند و اگر امسال هم جوابی نگیرند، منطقا سرنوشتی بهتر از آنچه در دو سال گذشته بر باشگاه و تیم سپیدرود رفت، انتظارشان را نمی کشد.
در بخش فنی، پرسش گران می توانند به نظرمحمدی رجوع کنند که البته پاسخ بیشتر پرسش ها، از همین حالا قابل حدس زدن است. اما سخنگوی پاسخگوی باشگاه کیست؟ و از آن دردناک تر، کدام پرسشگر پیگیری، در این هفته های اخیر، به خود زحمت داده تا باشگاه سپیدرود را دق الباب کند و چیزی بپرسد؟ ولو حال و احوال مدیران جدید را؟
همه انگار در رخوت سقوط، به خواب رفته اند تا دوباره هیجان مسابقات از راه برسد و نک و ناله های چه کنم چه کنم، از باشگاه بلند شود و تازه به یاد بیاوریم که داریم گذشته نزدیک باشگاه را دوباره مرور می کنیم.
این چرخه بی نهایت، راه به جایی نخواهد برد. زخم ها برقرارند و اراده ای بر بستن و تیمارشان نیست. یا اگر هست، شاید در پس پستوهای مصلحت اندیشی پنهان است. که اگر تدبیری شد و نتیجه ای حاصل آمد، قهرمانی تازه، بر دوش مردمان شهری بنشیند که روزی درباره یکی از ایشان گفته شد:
“کاش این شهر مثل تو، مرد، بیشتر داشت”
اگر هم نشد که دیوار حاشای من نبودم دستم بود، به درازای تاریخ، بلند است.
