وبسایت باشگاه سپیدرود رشت

žدر سال ۱۳۴۷ (۱۹۶۸)، تیم فوتبال سلامت بخش نخستین تیمی بود که در رشت و گیلان برای ارتقا فوتبال و رشد جوانان در این رشته پرطرفدار تاسیس شد که البته پیش از این تاریخ در دهه ی ۲۰ و ۳۰ خورشیدی در ورزش های انفرادی همچون زورخانه ای، کشتی و وزنه بردای و بوکس فعالیت می کرد، تا این که با خرید سلامت بخش، توسط مرحوم علامرضا صومی و تغییر نام آن به سپیدرود، باشگاه سپیدرود رشت در سال ۱۳۵۳ همزمان با بازی های آسیایی تهران(۱۹۷۴) با فعالیت اختصاصی در فوتبال رسمأ آغاز به فعالیت نمود. مرحوم غلامرضا صومی بنیانگذار سپیدرود بوده است.

žرنگ پیراهن اول سپیدرودی ها از بدو تأسیس تاکنون قرمز می باشد و پیراهن دوم آن به رنگ سپید است. سپیدرودی ها معروف به ارتش سرخ گیلان می باشند.

žسپیدرود رشت در سال های ۱۳۵۹ لغایت ۱۳۶۸ یکی از تیم های مطرح باشگاهی در سطح ملی بوده است .

افتخارات:

قهرمان جام بین المللی آقاخان بنگلادش در سال ۱۳۵۶

قهرمان جام انقلاب در سال ۱۳۵۹

قهرمان لیگ گیلان در سال های ۱۳۶۱ و ۱۳۶۴

قهرمان جام بین المللی خزر در سال های ۱۳۷۱ و ۱۳۸۱

قهرمان جام حذفی گیلان در سال ۱۳۷۳

نایب قهرمان لیگ گیلان در سال های ۱۳۶۰، ۱۳۶۳، ۱۳۶۵، ۱۳۶۶، ۱۳۶۸، و ۱۳۷۰

سپیدرود در جام تخت جمشید:

سپیدرود در سه دوره لیگ دسته دوم جام تخت جمشید حضور داشت. که در سال های ۱۳۵۵ و ۱۳۵۶ به مقام چهارم این لیگ دست یافت.

سپیدرود در دوره سوم لیگ دو تخت جمشید در سال ۱۳۵۷ در حالی که تا دو هفته به پایان مسابقات در رتبه نخست قرار داشت و تیم سپاهان اصفهان در مکان دوم بود، لیگ تخت جمشید به دلیل انقلاب اسلامی ایران نیمه تمام رها گردید و سپیدرود شانس حضور در لیگ دسته اول تخت جمشید را از دست داد.

سپیدرود در لیگ آزادگان:

سپیدرود در سال ۱۳۷۱ در دومین سال تشکیل لیگ آزادگان در لیگ دسته اول ( همان لیگ برتر فعلی ) حضور داشت. در گروه سپیدرود تیم های کشاورز تهران، استقلال تهران، تراکتورسازی تبریز، صنعت نفت آبادان، شهرداری جوان ساری، جنوب اهواز و کمای شیراز حضور داشتند.

نتایج سپیدرود در لیگ دسته اول آزادگان:

کشاورز ۴ – ۱ سپیدرود ، سپیدرود ۱ – ۱ کشاورز

استقلال ۱ – ۰ سپیدرود ، سپیدرود ۰ – ۰ استقلال

سپیدرود ۳ – ۰ صنعت نفت آبادان، صنعت نفت آبادان ۲ – ۰ سپیدرود

سپیدرود ۱ – ۲ تراکتورسازی ، تراکتورسازی ۴ – ۰ سپیدرود

شهرداری جوان ساری ۱ – ۱ سپیدرود ، سپیدرود ۱ – ۰ شهرداری جوان ساری

جنوب اهواز ۲ – ۱ سپیدرود ، سپیدرود ۱ – ۲ جنوب اهواز

کمای شیراز ۲ – ۰ سپیدرود ، سپیدرود ۰ – ۱ کمای شیراز

žسپیدرود در فوتبال گیلان:

žسپیدرود رشت و ملوان انزلی از قدیمی ترین، مردمی ترین و ریشه ای ترین باشگاه های فوتبال گیلان می باشند. درواقع فوتبال گیلان را با سپیدرود و ملوان می شناسند. قبل از فعالیت سپیدرود، باشگاهی بنام سلامت بخش فعالیت داشت . اکثر بازیکنان تیم سلامت بخش به سپیدرود آمدند تا تیم محبوب قرمزهای گیلان در سال ۱۳۵۳ متولد شود. مکان باشگاه سلامت بخش در اطراف سبزه میدان رشت بود.

žاوج قدرت سپیدرود در سال های دور و  در دهه ۶۰ بود. در سال هایی که فوتبال گیلان فقط یک قطب به نام ملوان انزلی داشت، درخشش سپیدرود رشت ، فوتبال گیلان را به دو قطبی شدن سوق داد تا این رقابت موجب رشد فنی فوتبال گیلان و معرفی بازیکنانی بزرگ در فوتبال گیلان و ایران شود.

žحضور در ۴ دوره لیگ قدس در زمان جنگ تحمیلی تحت عنوان منتخب گیلان که شاکله این تیم از سپیدرود بوده است و کسب یک نایب قهرمانی و دو عنوان چهارمی در این مسابقات

žگیلان در دوران دفاع مقدس به همراه تهران قطب فوتبال کشور بود وبازی های ملوان و سپیدرود  یکی ازمهمترین شهرآورد های کشور بوده است.

تاریخچه باشگاه سپیدرود: ظهور سپیدرود بزرگ

(به قلم معین نوروزی)

با سپاس از رسول حقدوست، ایرج خوالی، مهرزاد نوغانی و سایر پیشکسوتان گرامی

سلامت بخش نام یک باشگاه بدنسازی و کشتی زورخانه ای بود که در محل سبزه میدان رشت قرار داشت که نام باشگاه از نام صاحب و موسس مرحوم سلامت بخش شکل گرفته بود. مرحوم غلامرضا صومی در آن زمان یعنی دهه ۴۰ با مرحوم سلامت بخش دوست بود و در باشگاه ایشان فعالیت می کردند.

تا اینکه با بالا گرفتن تب فوتبال در اواسط دهه ۴۰ صومی را بر آن داشت تا یک تیم فوتبال با نام سلامت بخش تاسیس کند تا در بازی های محلات رشت شرکت کند. در سال ۱۳۴۷ این تیم با نام سلامت بخش شکل گرفت و در بدو تاسیس در فوتبال محلات شرکت کرد و بلافاصله به لیگ باشگاه های رشت صعود کرد.

در آن زمان فوتبال گیلان در دو منطقه رشت و انزلی خلاصه می شد و کلا به جز تهران که لیگ باشگاه  های متمرکز داشت در استان های دیگر فوتبال به صورت محلات و شهر به شهر انجام می شد.

در لیگ رشت تیم هایی نظیر تاج رشت، ایرانمهر، همایون، دارایی، سلامت بخش و پاس حضور داشتند و در لیگ انزلی هم تیم هایی مانند گیو، تاج، گمرک و خسرو پرویز حضور داشتند.

سال ۱۳۴۸ هم که ملوان تاسیس شد حضور داشتند که ملوان بعد از تاسیس همواره قهرمان انزلی بود و قهرمان رشت هم اغلب تاج، دارایی و ایرانمهر بودند در کل قهرمانی بین تیم ها چرخشی بود و تیم سلامت بخش هم هرگز موفق به کسب قهرمانی و نتیجه مطلوب در این مسابقات نشد.

در کل باید اشاره کنیم که هرگز تیم های سایر شهرها با هم مسابقه رو در رو نداشتند مگر بازی های دوستانه و تدارکاتی. در سال ۱۳۵۲ قرار شد نخستین دوره مسابقات لیگ سراسری برگزار شود تا فوتبال از حالت محلات خارج شده و به سمت حرفه ای گام بردارد.

برای این منظور قرار شد که مسابقات انتخابی برای حضور در لیگ تخت جمشید انجام شود تا دوازده تیم به لیگ دسته اول تخت جمشید راه یابند. از این رو نمایندگان استان ها که موقعیت و امکانات بهتری نسبت به بقیه داشتند در یک دوره مسابقه منطقه ای باهم مسابقه می دادند تا دوازده تیم برتر به لیگ تخت جمشید صعود کنند.

قهرمان منطقه انزلی، ملوان و قهرمان رشت، تاج رشت بودند که به این مسابقات راه یافتند. ملوان به منطقه جنوب رفت و به عنوان تیم سوم به لیگ یک تخت جمشید صعود کرد.

تاج رشت هم در بازی های منطقه شمال که در رشت برگزار شد نتوانست سهمیه کسب کند و تاج تهران و ماشین سازی از این منطقه صعود کردند.

در همین سال یعنی اواخر سال ۱۳۵۲ و با شروع بازی های آسیایی مرحوم صومی نام تیم سلامت بخش را به نام سپیدرود تغییر داد تا هم طرفداران تیم بیشتر شوند و هم تیم شخصیت و کلاس بهتر و بالاتری به خودش بگیرد.

اولین دوره مسابقات متمرکز لیگ دو در سال ۵۳ برگزار شد و اواخر سال ۵۲ و با تغییر نام سلامت بخش به سپیدرود یک دوره مسابقه انتخابی در رشت برگزار شد تا قهرمان این مسابقات به لیگ دو راه پیدا کند.

سپیدرود و تیم پپسی رشت به فینال این مسابقات راه پیدا کردند که متاسفانه تیم سپیدورد این بازی را یک صفر واگذار کرد. اما در آن دوره برای صعود تیم ها به لیگ چند فاکتور لازم بود که تیم پپسی فاکتورهای مورد قبول فدراسیون جهت شرکت در لیگ را نداشت.

فاکتور هایی نظیر تماشاگر، زمین تمرین، زمین مسابقه و بودجه. سرهنگ رضایی نماینده فدراسیون و ناظر بازی های رشت بود که امکانات پپسی را تایید نکردند و به خاطر نفوذ منطقه ای مرحوم صومی و  داشتن امکانات لازم تیم سپیدرود به لیگ دو صعود کرد و تیم پپسی رشت را به جام خزر فرستادند و نخستین حضور سپیدرود در جام دسته دوم کشور شکل گرفت.

در آن سال مربی سپیدرود مجید شاملو بودند (از سال ۵۴ به بعد احمد صومی به عنوان کمک مربی به کادر اضافه شدند) و در نخستین حضور سپیدرود در سال ۵۳ توفیقی حاصل نشد.

در آن سال ها تعداد ۱۰ تیم در لیگ دو حضور داشتند که یک تیم از تهران و یک تیم از شهرستان به لیگ یک صعود می کردند تا سال ۵۶ که این قانون برداشته شد و دو تیم اول و دوم مستقیم به مسابقات راه پیدا می کردند و تعداد تیم ها هم به ۱۲ تیم افزایش یافت و سپیدرود میانه جدولی سالهای اول به تیم قدرتمند سال ۵۵ و ۵۶ تبدیل شد.

سپیدرود با جذب بازیکنان بومی و غیربومی به یک تیم قدرتمند تبدیل شد بازیکنانی نظیر جمشید پذیرا و کاوه کاویانپور، رسول حقدوست، محمد احمدپور جوان و چند بازیکن دیگر همواره جزو مدعیان بود و در کمال بدشانسی و ناداوریها سپیدرود هرگز نتوانست به لیگ یک تخت جمشید صعود کند. سال ۵۵ سپیدرود رشت در گروه خودش چهارم شد و در سال ۵۶ هم با حق کشی فدراسیون نتوانست به لیگ یک صعود کند. جدول و نتایج تیم در سال ۵۵ ادامه دارد.

نتایج سپیدرود در لیگ دسته دوم سال ۵۵

سپیدرود	۰	راه آهن	۱	راه آهن	۰	سپیدرود	۲
سپیدرود	۱	تراکتورسازی	۱	تراکتور	۱	سپیدرود	۰
سپیدرود	۰	بانک سپه	۰	بانک سپه	۰	سپیدرود	۲
سپیدرود	۱	رستاخیز	۰	رستاخیز	۰	سپیدرود	۰
سپیدرود	۰	بوتان	۰	بوتان	۲	سپیدرود	۲
سپیدرود	۰	تهران جوان	۰	تهران جوان	۱	سپیدرود	۰
سپیدرود	۰	خانه جوانان ساری	۰	خانه جوانان	۲	سپیدرود	۱
سپیدرود	۱	صنایع الکترونیک	۰	صنایع الکترونیک	۰	سپیدرود	۱
سپیدرود	۱	آرشام	۰	آرشام	۰	سپیدرود	۱

ردیف	نام	بازی	برد	مساوی	باخت	زده	خورده	امتیاز
۱	راه آهن	۱۸	۱۱	۴	۳	۲۳	۹	۲۶
۲	تراکتورسازی	۱۸	۸	۸	۲	۲۴	۹	۲۴
۳	رستاخیز	۱۸	۱۰	۳	۵	۲۸	۱۱	۲۳
۴	سپیدرود رشت	۱۸	۷	۷	۴	۱۴	۹	۲۱
۵	تهران جوان	۱۸	۷	۶	۵	۱۹	۲۰	۲۰
۶	بانک سپه	۱۸	۴	۹	۵	۱۲	۱۳	۱۷
۷	خانه جوانان	۱۸	۴	۹	۵	۱۴	۱۶	۱۷
۸	بوتان	۱۸	۵	۶	۷	۱۳	۱۹	۱۶
۹	صنابع الکترونیک	۱۸	۳	۲	۱۳	۱۱	۲۶	۸
۱۰	آرشام	۱۸	۱	۶	۱۱	۹	۳۵	۸

قسمت دوم / تاریخچه باشگاه سپیدرود: فاتح جام آقاخان

سال ۱۳۵۶ با بالا گرفتن تب فوتبال در ایران و حضور قدرتمند تیم ملی در مسابقات مقدماتی جام جهانی و قدرت بلامنافع تیم های باشگاهی در آسیا بار دیگر این تکاپو در تیم سپیدرود شکل گرفت تا تیم را به لیگ یک رهسپار سازند.

به همین دلیل فریدون عسگرزاده که یکی از کارشناسان و مفسران قدرتمند و آگاه فوتبال کشور بود به عنوان مربی سپیدرود رشت انتخاب شد و توانست سپیدرود را به عنوان بهترین تیم شهرستانی لیگ دو معرفی نماید.

تیمی که شایسته صعود به لیگ یک بود اما در کمال ناحقی و ناداوری از صعود به لیگ یک بازماند. تیمی که تا اواخر لیگ همواره در صدر جدول لیگ دو حضور داشت در چهار بازی آخر لیگ آنچنان نتایج دور از انتظاری کسب کرد که همگان را به فکر و افسوس فرو برد و البته در این ناکامی فدراسیون فوتبال هم بی تقصیر نبود.

تعداد تیمهای لیگ دو در سال ۵۶ از ۱۰ تیم به ۱۲ تیم افزایش یافته بود و قانون صعود یک تیم از تهران و یک تیم از شهرستانها هم برداشته شده بود اما باز هم دستهایی پنهان پشت پرده بودند که دوست داشتند تا ابومسلم و رستاخیز به لیگ یک صعود کنند.

مدیرعامل ابومسلم کوزه کنانی معروف بود که در فدراسیون دستی بر آتش داشت و تیم رستاخیز هم که از یک حزب سیاسی با نفوذ تشکیل شده بود امتیازات خوبی در فدراسیون داشت.

سپیدرود درست در آخرین روزها ناکام شد. روزهای بسیاری تیم سپیدرود پیشتاز جدول و در کنار ابومسلم بود تا این که شکستهای عجیب تیم شروع شد و در بوشهر اولین پیروزی تیم بدون برد ایران جوان بوشهر را برایش رقم زدند و در روزی هم که به مشهد رفتند تا با ابومسلم بازی کنند کوزه کنانی، جعفر نامدار داور معروف ایرانی را تتمیع کرد تا ابومسلم که در آن بازی مستحق شکست بود یک بر صفر به پیروزی برسد و همه چیز به روز آخر و بازی در خرمشهر کشیده شود.

اعتراض فریدون عسگرزاده و مرحوم صومی باعث شد که بازی آخر با رستاخیز را یک داور آلمانی به نام آدولف کاب سوت بزند و سپیدرود در جو وحشتناک خرمشهر بازی را با یک گل واگذار کرد تا از صعود به لیگ یک باز بماند.

اعتراض وحشتناک صومی و عسگرزاده به فدراسیون فوتبال به جایی کشید که کامبیز آتابای را وادار کرد که سپیدرود را به عنوان بهترین تیم شهرستانی و به خاطر حق کشی هایی که در حقش شده بود با قول و قرار به این که اگر قهرمان جام آقاخان بشوید سهمیه لیگ را افزایش خواهیم داد و شما را به لیگ یک خواهیم آورد، راهی بنگلادش کرد تا جبران مافات کرده  و از دل رشتی ها در بیاورد.

سپیدرود به آن مسابقات اعزام شد و کاپ طلای مسابقات را به ایران آورد. قبلا و برای اولین بار تیم برق تهران این جام را به ایران اورده بود.

در مسابقات جام آقاخان ۱۲ تیم حضور داشتند که در دو گروه ۶ تیمی با هم بازی کردند که از هر گروه دو تیم به مرحله نهایی صعود می کردند.

سپیدرود در بازی اول تیم ملی هند را ۲ بر ۱ شکست داد. در بازی دوم محمدان بنگلادش را ۱ بر صفر برد. در بای سوم تیم ودا داکا بنگلادش را هم ۲ بر ۱ شکست داد و در بازی چهارم تیم ملی سریلانکا را ۲ بر ۱ برد و در بازی آخر مرحله گروهی ۴ بر صفر تیم منتخب داکار در هم کوبید و با پنج برد به عنوان تیم اول از گروه صعود کرد.

در نیمه نهایی تیم آبوهانی داکار را ۲ بر صفر شکست داد و در بازی آخر و فینال تیم ملی هند حریف مقدماتی خودش را این بار ۳ بر صفر در هم کوبید و جام آقاخان را بالای سر برد.

بازیکنان سپیدرود در این مسابقات عبارت بودند از:

کاوه کاویانپور، محمدعلی احمدپور، سیروس جوشیری، جمشید پذیرا، رسول حقدوست، حسین کامیاب، جاوید جهانگیری، حسین بیگی، حسن روحی، عبدالحسین عزتی، محمدرضا شیدفر، قاسم نجاتی، جمشید محمدی، رضا مسافری، محمد قاسمی، تقی محجوبی، حسن بهلول.

سرمربی فریدون عسگرزاده، مربی احمد صومی، سرپرست غلامرضا صومی.

سپیدرود که بعد از تغییر نام از سلامت بخش طی چهار سال حضور قدرتمند در لیگ ۲ طرفداران بی شماری جذب کرده بود. در میان خیل عظیم هوارداران خود در رشت جشن عظیمی به راه انداختند و بلافاصله مرحوم صومی و فریدون عسگرزاده جام آقاخان را به تهران و نزد کامبیز آتابای رئیس فدراسیون فوتبال و رضا پهلوی که او در فدراسیون سمت داشت بردند و جام را به فدراسیون فوتبال ایران تقدیم کردند.

مرحوم صومی از کامبیز آتابای در خواست نمود که به قول خودش عمل کند. قولی که در آن قید شده بود در صورت قهرمانی سهمیه لیگ ۱ تخت جمشید را افزایش می دهیم.

اما مسئولان فدراسیون با عذرخواهی از صومی و عسگرزاده و به علت نبود امکانات کافی برای ۱۸ تیمی کردن مسابقات به سپیدرود رشت قول دادند که دیگر شاهد چنین چیزی نخواهند بود که حقشان را به راحتی پایمال کنند و قرار شد که با نظارت بیشتر فدراسیون نسبت به بازیهای لیگ ۲ سپیدرود سال ۵۷ را در لیگ دو بازی کند و در صورت صعود در لیگ ۱ حضور یاب.

از قضا هم سپیدرود در لیگ ۵۷ عالی کار کرد و حتی قهرمان بلامنافع دور رفت مسابقات آن هم با اختلاف امتیاز بالا شده بود که با پیروزی انقلاب اسلامی در سال ۵۷ لیگ فوتبال کشور تعطیل شد و لیگ دو هم دیگر ادامه پیدا نکرد.

با تشکر از پیشکسوتان عزیز سپیدورد که ما را در گردآوری تاریخ سپیدرود یاری کردند.

نتایج سپیدرود در لیگ سال ۵۶

۱	سپیدرود	۱	ایران جوان	۰	ایران جوان	۱	سپیدرود	۰
۲	سپیدرود	۰	آرارات	۰	آرارات	۰	سپیدرود	۰
۳	سپیدرود	۲	صنایع الکترونیک	۱	صنایع الکترونیک	۱	سپیدرود	۱
۴	سپیدرود	۴	آتش نشانی	۱	آتش نشانی	۰	سپیدرود	۰
۵	سپیدرود	۰	بانک سپه	۰	بانک سپه	۰	سپیدرود	۱
۶	سپیدرود	۲	پهلوی	۱	پهلوی	۱	سپیدرود	۱
۷	سپیدرود	۲	هخامنش	۰	هخامنش	۰	سپیدرود	۰
۸	سپیدرود	۰	خانه جوانان	۰	خانه جوانان	۰	سپیدرود	۰
۹	سپیدرود	۰	ابومسلم	۰	ابومسلم	۱	سپیدرود	۰
۱۰	سپیدرود	۰	تهران جوان	۰	تهران جوان	۰	سپیدرود	۱
۱۱	سپیدرود	۲	رستاخیز	۱	رستاخیز	۱	سپیدرود	۰

جدول سال ۵۶

ردیف	تیم	بازی	برد	مساوی	باخت	زده	خورده	امتیاز
۱	ابومسلم مشهد	۲۲	۱۱	۹	۲	۲۱	۹	۳۱
۲	رستاخیز خرمشهر	۲۲	۱۰	۹	۳	۳۴	۱۸	۲۹
۳	آرارات تهران	۲۲	۹	۱۰	۳	۲۱	۹	۲۸
۴	سپیدرود رشت	۲۲	۸	۱۱	۳	۱۹	۱۰	۲۷
۵	خانه جوانان ساری	۲۲	۶	۱۳	۳	۲۴	۱۹	۲۵
۶	آتش نشانی کرمانشاه	۲۲	۶	۸	۸	۲۰	۲۲	۲۰
۷	هخامنش مسجد سلیمان	۲۲	۷	۵	۱۰	۱۸	۲۵	۱۹
۸	تهران جوان تهران	۲۲	۳	۱۲	۷	۱۵	۱۶	۱۸
۹	الکترونیک شیراز	۲۲	۶	۶	۱۰	۱۸	۲۵	۱۸
۱۰	پهلوی تهران	۲۲	۴	۱۰	۸	۱۷	۲۶	۱۸
۱۱	بانک سپه تهران	۲۲	۵	۷	۱۰	۱۷	۳۰	۱۷
۱۲	ایران جوان بوشهر	۲۲	۲	۱۰	۱۰	۱۷	۳۷	۱۴

قسمت سوم تاریخچه باشگاه سپیدرود: سپیدرود رویایی!

بعد از انقلاب اسلامی در سال ۵۷ فوتبال ایران در سکوت فرو رفت و کلا بازی های لیگ سراسری هم برگزار نمی شد. تیم ملی فوتبال که در راه المپیک مسکو بود و تیم ملی فوتبال هم که قهرمان جام ملتهای آسیا شده بود هم نه مربی داشت نه اصلا فدراسیونی وجود داشت تا به وضعیت فوتبال سر و سامانی ببخشد و کل سال ۵۸ هم فوتبال تعطیل بود.

در سال ۵۸  ناصر نوآموز به عنوان سرپرست فدراسیون فوتبال تعیین شد. او تنها فوتبالی کار بلدی بود که می توانست لااقل تیم های ملی را سر و سامان ببخشد اما عده ای هرگز اجازه کارکردن به نوآموز را ندادند. با وجود کش و قوس های بعد از انقلاب، نوآموز تیم المپیک را آماده مسابقات می کرد اما هرگز تیم المپیک به مسابقات مسکو اعزام نشد.

تیم المپیک ایران با این که صعود کرده بود به مسابقات المپیک مسکو اما از رفتن بازماند. نوآموز سودای شروع دوباره لیگ را داشت اما هرگز اجازه ندادند تا این کار را صورت بدهد و مرتب چوب لای چرخ برگزاری لیگ می گذاشتند تا این که نوآموز از ریاست فدراسیون فوتبال کنار گذاشته شد و ریاست فوتبال به کسانی رسید که مخالف برگزاری لیگ بودند. آدم هایی که برگزاری لیگ را به ضرر منافع کشور می دانستند و حتی قانون مسخره ای را وضع کرده بودند که بازیکن در پایان ۲۷ سالگی دیگر اجازه فوتبال بازی کردن ندارد که این موضوع باعث اعتراض تمام تیم های کشور شد.

بهروز صحابه که در تیم پاس تهران به عنوان بازیکن حضور داشت به ریاست فدراسیون فوتبال رسید و با مخالفت برگزاری لیگ ناخواسته تیشه ای کاری به ریشه فوتبال ایران زد و بعد از ایشان آبشناسان رئیس بعدی فدراسیون راه ایشان را ادامه دادند. به دستور فدراسیون قرار شد که تیم های استان هایی که دوست دارند بازی های استانی برگزار کنند بعد از برگزاری بازی ها یک تیم به صورت منتخب راهی مسابقات متمرکز کنند تا قهرمانی به صورت استانی مشخص شود نه به صورت باشگاه!

به این ترتیب در اوایل بهار ۵۹ لیگ استان گیلان با حضور ۱۲ تیم برگزار شد که ملوان و استقلال انزلی و گمرک از شهر انزلی در لیگ سراسری استان برای اولین بار حضور داشتند. سپیدرود قهرمان فصل ۵۹-۶۰ لیگ استان گیلان شد و در همان سال ملوان را در انزلی متوقف کرد و در رشت و بازی آخر ملوان را شکست داد تا قهرمان لیگ شود.

تیم منتخب گیلان از بازیکنان سپیدرود و ایرانمهر تشکیل شد و ملوان حاضر نشد که بازیکن در اختیار تیم منتخب گیلان قرار دهد و تیم منتخب بدون حضور بازیکنان ملوان و با اسکلت سپیدرود و چند بازیکن کمکی از ایرانمهر و با مربیگری محسن هوشنگی که مربی سپیدرود هم بود راهی مسابقات استانی شد و در ادامه احمد صومی عهده دار مربیگری تیم سپیدرود و منتخب گیلان شد.

سپیدرود در مسابقات استانی تیم منتخب تهران که همان تیم ملی ایران بود را با تساوی صفر صفر متوقف کرد و در دور دوم مسابقات حذف شد.

در فصل دوم لیگ استان یعنی ۶۱-۶۰ باز هم سپیدرود قهرمان شد تا باز هم ملوان دوم شود و باز هم ملوان حاضر به دادن بازیکن به تیم منتخب نشد و این بار سپیدرود با تمام حساسیت هایی که روی اسمش بود با نام سپیدرود در مسابقات حاضر شد در حالی که هیچ تیمی با نام باشگاهی در مسابقات حضور نداشت و حتی نفت آبادان هم با نام جنگ زدگان مقیم اصفهان در مسابقات حضور پیدا کرد.

بازی ها در مازندران برگزار شد و سپیدرود در دور اول قهرمان شد و در دور دوم که در تهران برگزار می شد با دو باخت و یک مساوی حذف شد.

در سال ۶۳-۶۲ مسابقات منتخب به لیگ سراسری قدس تبدیل شد و تا سال ۶۹ ادامه پیدا کرد و دیگر خبری از تیم منتخب سال های اول نبود و این بار از دل لیگ استان بازیکنان مستعد به تیم منتخب دعوت می شدند تا در آوردگاه استانی شانس انتخاب شدن تیم ملی را داشته باشند. همان طور که رسول حقدوست و سید علی محمدی از سپیدرود و مرحوم قایقران از ملوان به تیم ملی دعوت شدند.

تا سال ۱۳۶۹ بازی ها به صورت استانی و با قهرمانی چرخش بین سپیدرود و ملوان و در اواسط دهه ۶۰ و با تشکیل استقلال رشت بین سه تیم تقسیم می شد.

در کل می توان گفت که سپیدرود دهه ۶۰ قدرتمند ترین تیم بعد از انقلاب بود.

سال ۱۳۷۰ ناصر نوآموز به ریاست فدراسیون فوتبال رسید و فوتبال ایران را از حالت منتخب استان به سمت لیگ باشگاه ها سوق داد.

سال ۶۹ با قهرمانی ملوان و نائب قهرمانی استقلال رشت در لیگ استان به اتمام رسید و این دو تیم در طی بازیهای انتخابی موفق به حضور در اولین لیگ سراسری ایران موسوم به لیگ آزادگان شدند. در لیگ آزادگان تیم ها امنیت حضور ثابت نداشتند چون تیم استان هم می توانست جای آنها را در لیگ طی یک دوره بازی به نام جام برتر بگیرد.

اتفاقا همان سال استقلال رشت و ملوان رتبه خوبی در جدول داشتند و خود را در لیگ حفظ کرده بودند. اما در مسابقات جام برتر که با حضور ملوان، استقلال رشت، سپیدرود و استقلال انزلی برگزار شد، سپیدرود با پیروزی بر ملوان و استقلال رشت از لیگ استان جواز حضور در لیگ دسته اول سال ۷۲-۷۱ را به همراه ملوان کسب کرد و استقلال رشت در لیگ استان جایگزین سپیدرود رشت شد.

در سال ۷۲-۷۱ سپیدرود فصل پرآشوبی را سپری کرد مرحوم بیژن شعار اسپانسر تیم بود که در اواسط فصل تیم را از مرحوم صومی گرفت و خود مالک باشگاه شد حضور احمد صومی هم روی نیمکت سپیدرود دوام نیاورد و مرحوم شعاع تیم را به دست حسن روشن سپرد اما روشن هم روی نیمکت سپیدرود فقط چند بازی حضور داشت تیم دچار حاشیه و باندبازی چند بازیکن شده بود و در آخر سکان هدایت تیم را به حسن آذرنیا سپردند و سپیدرود هم به لیگ دسته دوم سقوط کرد.

سپیدرود در لیگ دسته اول جام آزادگان و در اولین و آخرین حضورش نتایج شایانی کسب نکرد خصوصا شکسست های دور برگشت لیگ سپیدرود را به طور کامل ناامید کرد.

نتایج سپیدرود در لیگ سال ۷۱ و جدول کلی بازیها را در زیر مشاهده می کنید.

کشاورز تهران	۴	سپیدرود رشت	۱	سپیدرود	۱	کشاورز	۱
استقلال تهران	۱	سپیدرود رشت	۰	سپیدرود	۰	استقلال	۰
صنعت نفت	۲	سپیدرود	۰	سپیدرود	۳	صنعت نفت	۰
تراکتورسازی	۴	سپیدرود	۰	سپیدرود	۱	تراکتورسازی	۲
جوان ساری	۱	سپیدرود	۱	سپیدرود	۱	جوان ساری	۰
جنوب اهواز	۲	سپیدرود	۱	سپیدرود	۱	جنوب اهواز	۲
کمای شیراز	۲	سپیدرود	۰	سپیدرود	۰	کمای شیراز	۱

	تیم	بازی	برد	مساوی	باخت	زده	خورده	امتیاز
۱	تراکتورسازی	۱۴	۸	۵	۱	۲۳	۱۱	۲۱
۲	کشاورز تهران	۱۴	۷	۴	۳	۱۸	۹	۱۸
۳	استقلال تهران	۱۴	۴	۸	۲	۱۰	۸	۱۶
۴	صنعت نفت آبادان	۱۴	۵	۵	۴	۱۰	۱۱	۱۵
۵	جنوب اهواز	۱۴	۵	۳	۶	۱۳	۱۳	۱۵
۶	کمای شیراز	۱۴	۲	۶	۶	۱۴	۸	۱۰
۷	وحدت ساری	۱۴	۳	۲	۹	۱۶	۲۲	۹
۸	سپیدرود رشت	۱۴	۲	۳	۹	۹	۲۱	۷

تراکتور و کشاورز به مرحله دوم راه یافتند و در انتها پاس تهران قهرمان مرحله اول گروه دوم در ضربات پنالتی پرسپولیس را شکست داد تا قهرمان ایران در سال ۷۱ شود.

نکته جالب توجه این بود که در همان سال استقلال علی رغم سوم شدن در گروه اول در مسابقات انتخابی کسب سهمیه نتوانست سهمیه خود را حفظ کند و جای خود را به پارس خودرو و تهران داد و به لیگ دسته سوم سقوط کرد و در مسابقات انتخابی هم سپیدرود نتوانست جای ملوان را بگیرد.

 قسمت چهارم تاریخچه باشگاه سپیدرود: دوران پر تلاطم!

در سال ۷۳-۷۲ هم آذرنیا نتوانست تیم را به لیگ یک رهسپار کند و برای مدتی هم فریدون عسگرزاده دوباره مربی سپیدرود رشت شد تا شاید روزگار خوش سپیدرود را تکرار کند، اما او هم توفیقی نداشت و در سال ۷۵ مرحوم شعاع تیم را به سپاه پاسداران واگذار کرد تا تیم با نام فجر سپیدرود در مسابقات شرکت کند و مجموعه فجر هم مجید جهانپور را به عنوان سرمربی تیم تعیین کرد.

سپیدرود در فصل ۷۶-۷۵ تا یک قدمی صعود به لیگ یک پیش رفت اما در دو سه بازی آخر کم آورد و در رشت با تیم فجر شهید سپاسی به تساوی صفر صفر رسید تا سرنوشت صعود سرخ پوشان  به دست چوکا تالش بیفتد که متاسفانه چوکا در یک بازی جنجالی در حالی که حتی با مساوی با فجر سپاسی سپیدرود را راهی لیگ یک می کرد با یک بازی جنجالی و مشکوک یک صفر مغلوب سپاسی شد تا فجر سپاسی به لیگ یک برود و سپیدرود بار دیگر از صعود باز بماند.

سال ۷۷-۷۶ سپیدرود در لیگ دسته دوم به مقام چهارم رسید و باز هم نتوانست صعود کند.

در همین سال سپاه پاسداران که سه تیم فجر سپاسی و سپیدرود و فجر تهران را در اختیار داشت تصمیم گرفت که فقط یک تیم را در دست داشته باشد و به این ترتیب فجر شهید سپاسی شیراز تحت حمایت سپاه پاسداران در لیگ یک (لیگ برتر کنونی) بازی کرد و فجر تهران و سپیدرود رشت از زیر چتر حمایت سپاه خارج شدند.

سپاه سپیدرود را به اداره کل تربیت بدنی واگذار کرد تا سپیدرود لیگ دسته دوم فصل بعد را در بدترین شرایط بی پولی شروع کند و تعدادی بازیکن سرباز درجه چند و تعدادی جوان که هنوز قرارداد داشتند در تیم ماندند و مابقی بازیکنان اسم و رسم دار تیم به همراه مجید جهانپور به تیم رقیب سپیدرود یعنی استقلال شهرداری که در حال اوج گرفتن بود رفتند.

الماسخاله تیم را از تربیت بدنی استان تحویل گرفت و احمد صومی را به عنوان سرمربی و عبدالله مرغوب را به عنوان کمک صومی منصوب کرد از بد روزگار همان سال اعلام شد که سهمیه لیگ دو از ۱۴ تیم به ۲۰ تیم افزایش یافته است و به خاطر کمبود امکانات بازی ها در ۲ گروه ده تیمی برگزار می شد سپیدرود در گروه ده تیمی هشتم شد در حالی که قرار بود از هر گروه ۲ تیم به لیگ دسته سوم سقوط کنند اما در روزهای آخر اعلام شد که از هر گروه سه تیم سقوط خواهند کرد و سپیدرود هم جز سه تیم سقوط کننده گروه بود تا فصل بعد را در لیگ منطقه ای سپری کند.

سپیدرود دیگر رمقی نداشت چون پولی هم در کار نبود اما عاشقان این تیم هر روز نگران و مضطرب چشم شان به دنبال یک حامی و یا یک اسپانسر بود که سپیدرود را نجات دهد. استقلال شهرداری رقیب سپیدرود اوج گرفته بود و با مجید جهانپور خودش را به لیگ یک رسانده بود.

در همین گیرو دار بود که ناصر شفق و نیروی انتظامی تیم سپیدرود را تحت حمایت خود قرار دارند در واقع سپیدرود تبدیل شده بود به تیم دوم پاس تهران در دسته سوم و لیگ منطقه ای بازی هایی که در گروه های چهار تیمی برگزار می شد و از هر گروه یک تیم به دور بعد راه پیدا می کرد و سپیدرود هم نتوانست در گروه خودش اول شود و ماشین سازی تبریز به دور دوم صعود کرد سپیدرود با مربیگری آخوندی کمک مربی پاس تهران و حضور یحیوی و یوسفی از صعود بازماند تا به مسابقات لیگ دسته اول گیلان سقوط کند.

در حالی که سپیدرود در لیگ دسته اول گیلان حضور داشت رقیبان دیرینه اش استقلال شهرداری و ملوان در روزگاری خوش بودند و سپیدرود هر روز تنها تر از دیروز می شد. الماسخاله دوباره مدیرعامل تیم شد و این بار سکان هدایت تیم را به ایرج خوالی جوان سپرد و در همان سال اول حضور در لیگ استان سپیدرود رشت قهرمان شد و به مسابقات مناطق راه یافت اما در بازی آخر و همان بازی جنجالی با بانک ملی تهران شکست سنگینی خورد و از صعود بازماند.

تا دوباره تیم به لیگ استان سقوط کند. در همین سال بود که استقلال شهرداری رشت به شرکت متمول پگاه واگذار شد و الماسخاله هم طی نامه ای عدم حمایت خود از سپیدورد را اعلام کرد و تیم را به تربیت بدنی واگذار کرد. چه روزهای بدی که برای تیم در حال رقم خوردن بود. ده روز مانده بود به شروع مسابقات لیگ استان و تیم نه مدیرعامل داشت و نه مربی تا این که محسن تطهیری تیم را از تربیت بدنی تحویل گرفت و شاملی رئیس وقت فدراسیون هم به تطهیری قول داد که هر کمکی بتواند به او خواهد کرد.

تطهیری ایرج خوالی و پیشکسوتان سپیدرود را همان شب در منزل خود جمع کرد تا بتواند در کمتر از هشت روز تیم را آماده مسابقات کند. ایرج خوالی به عنوان مربی تیم منصوب شد حجت طاهری هم به عنوان کمک به تیم اضافه شد حسین مشکین زر هم سرپرست تیم شد. حسین مشکین زر فرهاد حسین پور را هم به کادر تیم اضافه کرد تا هم از ایشان در کادر فنی استفاده کنند و هم تمرینات تیم را در زمین کارخانه ایران برک که در اختیار آقای حسین پور بود برگزار کنند و از همین جا بود که حضور آقای حسین پور برای نزدیک یک و نیم دهه در تیم رقم خورد.

سپیدرود بدون پول روزگار سختی را سپری می کرد تا جایی که در شروع بازیها و در بازی اول تیم فقط ۱۱ بازیکن در داخل زمین داشت و یک ذخیره روی نیمکت. در حالی که پگاه متمول در لیگ ایران می تاخت سپیدرود در لیگ استان با بی پولی دست و پنجه نرم می کرد و هیچ کس حتی یک نگاه هم به تیم اول شهرباران یعنی سپیدرود نمی کرد همه نگاه ها و توجهات روی پگاه بود و کسی احوالی از این تیم خسته نمی گرفت تا این که در پایان نیم فصل اول ایرج خوالی به خاطر مشکلات شخصی از تیم کنار رفت و در نیم فصل دوم حمید رجبی نیا به عنوان سرمربی منصوب شد.

همان سال اعلام شد که لیگ ایران حرفه ای خواهد شد و برای کسب سهمیه لیگ های یک و دو و سه باید بازی های منطقه ای برگزار می شد. سپیدرود در لیگ استان سوم شد و در روزهای آخر اعلام کردند که تیم سوم هم به مسابقات منطقه ای اعزام خواهد شد و اینگونه شد که سپیدرود به لیگ منطقه ای رفت.

در همین موقع تطهیری هم اعلام کرد که دیگر قادر به تیم داری نیست و این گونه شد که احمد صومی در به در دنبال یک حامی می گشت تا سپیدرود که میراث خانوادگی و حکم فرزند صومی را داشت برای همیشه نابود نشود.

احمد صومی هرطوری بود می خواست که تیم را از این بی پولی نجات دهد و خلاصه موفق شد که تیم را به سعید نجفی صاحب دانشگاه جابرابن حیان و مجتمع آموزشی و فنی تهران واگذار کند و از همین جا تاریخ جدید سپیدرود و داستان های تازه شروع شد.

قسمت پایانی تاریخچه باشگاه سپیدرود: از فراموشی تا اوج

سپیدرود فصل ۸۱-۸۰ لیگ استان گیلان را با کسب مقام سومی به پایان برد. در حالی که شهرداری لنگرود با اقتدار قهرمان شده بود و استقلال انزلی هم به مقام دوم رسیده بود. تقریبا اواخر لیگ استان اعلام شد که سه تیم از استان گیلان برای کسب سهمیه به مسابقات انتخابی اعزام خواهند شد و به این ترتیب سپیدرود به عنوان تیم سوم راهی مسابقات انتخابی شد.

با شروع لیگ دوم حرفه ای در سال ۸۰-۸۱ قرار شد که مسابقات زیرگروه و لیگ دسته دوم را هم سر و سامانی ببخشند. لیگ دسته اول جام آزادگان با نام لیگ برتر برگزار می شد و لیگ دسته دوم را هم به نام لیگ دسته یک تغییر دادند و لیگ دسته سوم را به نام لیگ دسته دوم نام گذاری کردند و لیگ مناطق را به صورت دسته سوم امروزی برگزار کردند.

برای کسب سهمیه یکی از سه لیگ یک و دو و سه تیم ها در سال ۸۱ باید طی یک دوره مسابقات انتخابی با هم رقابت می کردند که سپیدرود در این مسابقات با تیم های استقلال انزلی، شهرداری لنگرود، آذر آب اردبیل، فرمانداری مریوان، پرسپولیس زنجان و تیم تازه تاسیس علی پروین یعنی آذربایجان هم گروه شد. از این هفت تیم دو تیم اول و دوم راهی لیگ دسته اول و دو تیم سوم و چهارم به مسابقات لیگ دسته دوم صعود می کردند و سه تیم انتهای جدول هم راهی لیگ دسته سوم و استانی می شدند.

سپیدرود رشت که به همت احمد صومی صاحب مالک تقریبا متول و جوانی شده بود خود را آماده شرکت در لیگ کشوری می کرد. سعید نجفی که در آن زمان سپیدرود را با قیمت خوبی خریداری کرده بود شوق و علاقه وافری برای تیم داری داشت و برنامه های خوبی هم در سر می پروراند اما در ادامه راه به علت بالا بودن هزینه تیم داری نتوانست برنامه های خود را اجرایی نماید تا سپیدرود طی ۱۳ سال حضور ایشان با کمترین بودجه اداره شود.

سال ۸۱ سعید نجفی بار دیگر احمد صومی را به عنوان سرمربی تیم منصوب کرد و کمک های سال قبل یعنی حجت طاهری و سعید متقی طلب را بار دیگر به عنوان کمک مربی های صومی انتخاب کرد و فرهاد حسین پور را هم که از سال ۷۹ در سمت سرپرستی فعالیت می کرد در همان سمت ابقا کرد. سپیدرود در مسابقات انتخابی بعد از شهرداری لنگرود و آذربایجان تهران به عنوان سوم دست یافت.

شهرداری لنگرود و آذربایجان به لیگ دسته اول صعود کردند و سپیدرود و استقلال انزلی هم راهی لیگ دسته دوم شدند. قبل از شروع لیگ دسته دوم فصل بعد اتفاقاتی در باشگاه رقم خورد و به یکباره احمد صومی از سمت سرمربیگری تیم برکنار شد و در این ایام سپیدرود بیش از سه ماه بدون مربی روزگار گذراند و در نهایت آقای حسین پور به عنوان سرمربی تیم انتخاب شد.

مربی جدید تیم در اولین اقدام علی براری و محمد گلبرگ جوان را به عنوان کمک های خودش به تیم اضافه کرد. سپیدرود از سال ۸۲ در زیر گروه لیگ دسته دوم کارش را با فرهاد حسین پور شروع کرد و در سال ۸۹ توانست به لیگ دسته یک صعود کند و متاسفانه بلافاصله در فصل بعد به لیگ دسته دوم سقوط نمود و فرهاد حسین پور تا سال ۹۲ در تیم سپیدرود به عنوان سرمربی حضور داشت.

سال های بی پولی سپیدرود در اواخر دهه هفتاد و در دهه هشتاد تبدیل شده بود به هزینه قطره چکانی. از اواسط دهه هشتاد یعنی از سال ۸۴ به بعد فرهاد حسین پور محور تصمیم گیری باشگاه شده بود و طی این سال ها رابطه ی عموم هواداران و پیشکسوتان با مالکیت باشگاه و تیم تقریبن قطع شده بود.

در طی این ۱۱ سال حضور ایشان کسانی روی نیمکت تیم می نشستند که شاید حتی یک سال هم در سپیدرود حضور نداشتند به جز چند نفر که سابقه طولانی هم داشتند مثل پرویز مسعودی و سیروس دهدار و تمام اخبار باشگاه فقط و فقط توسط یک وبلاگ هواداری پخش می شد و هیچ کس هم جوابگوی هواداران نبود.

سپیدرود در فراموشخانه لیگ دو هر روز بیشتر از گذشته در حال فراموشی بود. پول زیادی خرج تیم نمی شد و با این که اکثر سال ها تیم در جدول مسابقات مدعی صعود بود در بازی های آخر امتیاز از دست می داد و صعود نمی کرد. تا این که بالاخره در سال ۱۳۸۸ این تابو شکسته شد و تیم به لیگ دسته اول صعود کرد.

اما مزه شیرین این صعود یک سال هم دوام نداشت، تمام بازیکنان کلیدی تیم که نقش به سزایی در صعود تیم داشتند، به علت عدم حمایت مالی از تیم جدا شدند تا در پایان لیگ دسته اول فصل ۸۸-۸۹ تیم دوباره به لیگ دسته دوم سقوط کند. شکست های پی در پی سپیدرود در لیگ دسته اول مخالفت هواداران را با مربی و مالک باشگاه علنی کرد و کار تا جایی پیش رفت که احمد صومی و عده زیادی از پیشکسوتان هم وارد موج مخالفت ها شدند و حتی رئیس هیات فوتبال وقت هم علاقه زیادی داشت که سپیدرود از این وضع رهایی پیدا کند.

سپیدرود در لیگ دسته اول و حتی در لیگ دو به خاطر بزرگی و نام کهنش همیشه مورد توجه بود و خریداران خوبی داشت. سعید نجفی هم دیگر زیاد علاقه ای به تیم داری نداشت اما به اصرار اطرافیان باشگاه چند سال دیگر هم ادامه داد.

سال ۸۹ سپیدرود دوباره به لیگ دو برگشت در حالی که رقیب دیرینه اش استقلال رشت که بعد از پگاه به داماش واگذار شده بود در اوج قدرت بود و دوباره همه نگاه ها به سمت رقیب قدیمی بود و این فرصتی بود که سپیدرود به دور از هیاهو و در فراموش خانه لیگ دو بازی هایش را در بیرون از شهر رشت و استادیوم سردارجنگل و با تعداد کمی تماشاگر دنبال کند.

روزها و سال ها گذشت اما خبری از اقتدار سپیدرود نبود تا این که بالاخره سعید نجفی تصمیم گرفت که عطای تیم داری را به لقایش ببخشد و در سال ۹۲ تیم را به یک گروه که ادعای تیم داری داشتند سپرد فردی به نام مرادی و با نام گروه بهمن که قرار بود برای سپیدرود اسپانسر بیاورند که هرگز هم موفق به انجام این کار نشد و دوباره سعید نجفی تیم را برای مدت کوتاهی تحویل گرفت اما علاقه ای دیگر به تیم داری نداشت باز هم فرهاد حسین پور مربی تیم شد اما این سپیدرود خیلی ضعیف شده بود و خود را آماده سقوط به دسته سوم می دید.

اواخر نیم فصل اول لیگ سال ۹۲ سعید نجفی تیم را به انوش جهانی نائب رئیس فدراسیون شمشمیربازی و مدیرعامل گذشته کشاورز تهران و آقای طاعتی واگذار کرد و عملا دست از تیم داری کشید. سپیدرود انتهای جدولی با برکناری فرهاد حسین پور سرمربیگری به رسول حقدوست سپرده شد. چند ماه از حضور طاعتی نگذشته بود که او هم چون توانایی تیم داری نداشت تیم را به نقی صیاد که پیشتر خواهان خرید ملوان انزلی بود واگذار کرد.

با آمدن صیاد به سپیدرود، محمد پورمحسن، دوست صیاد و پدر میلاد پورمحسن بازیکن سپیدرود به عنوان مدیرعامل تیم منصوب شد تا دوران حضور جناب سرهنگ محمد پورمحسن در تیم شکل بگیرد.

پورمحسن مربیگری سه بازی آخر لیگ دسته دوم آن سال را به محسن نصر عبدالهی سپرد تا شاید جلوی سقوط تیم را بگیرد. اما تیم از اول فصل آماده سقوط بود و محسن نصر هم نتوانست جلوی سقوط تیم را بگیرد. در سال ۹۳ سپیدرود در لیگ دسته سوم باید بازی می کرد که پورمحسن با این حضور کاملا مخالف بود و طبق قولی که به هواداران داده بود از فردای سقوط به لیگ دسته سوم به دنبال خرید یک سهمیه لیگ یکی برای سپیدرود بود که علی رقم همه چانه زنی ها و پیگیری ها موفق به این امر نشد.

در ادامه راه حاج محمد پورمحسن آقای غلامی مرد متمول صومعه سرایی را که از دوستان خود پورمحسن بود را به عنوان هیات مدیره به تیم دعوت کرد و در همین مابین نقی صیاد بنا به دلایلی از تیم داری منصرف شد و مالکیت تیم را به غلامی واگذار کرد. پورمحسن هم بعد از مدتها پیگیری موفق شد که سهمیه تیم شهرداری لنگرود دسته دومی را خریداری کند تا به جای شهرداری در لیگ دسته دوم حضور پیدا کند و شهرداری هم به جای سپیدرود به لیگ دسته سوم رفت.

سپیدرود در لیگ دسته دوم سال ۹۳ تبدیل به پولدارترین تیم همه ادوار خود شده بود. افشین ناظمی مربی لیگ برتری رشت به عنوان سرمربی تیم منصوب شد. حضور بازیکنان بزرگ و مربی بزرگ و برگشت تیم به ورزشگاه عضدی باعث شده بود تا هواداران قدیمی دوباره با سپیدرود آشتی کنند و بار دیگر ورزشگاه عضدی شاهد عاشقان بی شمار سپیدرود باشد. همه چیز به خوبی پیش رفت و تیم بعد از حدود ۱۳ سال رنگ و روی تیم های نسبتا پولدار را به خودش گرفته بود.

همه چیز به خوبی پیش رفت اما یک اشکال در کار وجود داشت که همان اشکال دور دوم و در دقیقه نود یقه سپیدرود را گرفت. تیم خیلی دیر بسته شده بود و با وجود پول کافی هم نتوانست در یارگیری موفق عمل کند. حضور چند بازیکن لیگ استانی کم تجربه در تیم درست در مرحله دوم بدجور یقه سپیدرود را گرفت.

دور اول مرحله مقدماتی سپیدرود با اقتدار تا هفته پایانی در صدر جدول بود و در بازی آخر صدر جدول را با رده دوم عرض کرد. در دور دوم سپیدرود در گروه متعادلی قرار گرفت و اتفاقا بازی ها را هم خیلی خوب شروع کرد یک برد خانگی یک تساوی خارج از خانه و یک برد پرگل خانگی و صدر جدول اما به یک باره ورق برگشت و تیم تا پایان بازی ها رنگ برد را ندید تا سال ۹۳ هم مثل سال های قبل از صعود باز بماند.

انگار دیگر برای هواداران یک عادت شده بود که سپیدرود همیشه باید در دقیقه نود از صعود باز بماند. سپیدرود در سال ۹۳ با آن همه ریخت و پاش و خرج نتوانست به لیگ یک صعود کند تا این که در سال ۹۴ مالک تیم آقای غلامی اعلام کردند که علاقه ای به تیم داری ندارند و این امر باعث شد که سپیدرود در سال ۹۴ و سالی که با آن صعود تاریخی بیست هزار تماشاگر را به استادیوم کشاند در بدترین شرایط مالی به سر ببرد.

تیم سال ۹۴ با کمترین هزینه بسته شد اما مربی جوان رشتی علی نظرمحمدی موفق شده بود که بهترین بازیکنان را با کمترین قرارداد به تیم اضافه کند و حتی در دوم که خودش هم برکنار شده بود فرشاد بیوس جایگزینش در امر بازیکن دچار مشکل نشد. تا سپیدرود در یک صعود تاریخی و بعد از ۱۸ سال دوباره به لیگ یک برگردد.