وبسایت باشگاه سپیدرود رشت
ایران ورزشی/ سپیدرودی که علی نظر ساخته است
رادنی دیدار / ایران ورزشی
وب سایت رسمی باشگاه فرهنگی ورزشی سپیدرود – روزنامه ایران ورزشی در شماره روز پنجشنبه مورخ 28 امرداد ماه خود در یادداشتی به قلم رادنی دیدار با نام ” جست‌وجویی در تیم پرتماشاگر رشت؛ سپیدرودی که علی نظرمحمدی ساخته” به شرایط این روزهای سپیدرود پرداخته است.
در زیر مشروحه این یادداشت را مشاهده می نمایید:
شاید برای خیلی ها آخرین تصورشان از حضور پررنگش در مستطیل سبز مربوط شود به آن فینال لعنتی که از در و دیوارش بوی تزویر می بارید و در پایان آرزوهای یک شهر را با خود شست و برد. شاید هم چرخ چرخ خوردن هایش رو صندلی بد شگون عادل پس از صعود باشد یا که نه اشک هایی که پس از متوقف کردن تراکتور در خانه اش در نخستین تجریه سرمربیگری بر گونه هایش سرازیر کرد.
اما احتمالن کسی در خاطرش نیست که چگونه رخت عزای پدر جوانش را با پیراهن مقدس شهرش تاخت زد در روز از دست دادنش تا مردمان شهرباران در دربی حیثتی شان تنها نمانند. نتیجه اش چندان مهم نیست، یعنی اصلن مهم نیست، که اگر بود حالا او محبوب ترین ستاره آسمان همیشه ابری رشت نبود.
راستی رمز و راز این محبوبیت در چیست، در شهری که عبور از جلوی در ورزشگاه تختی انزلی جرمی نابخشودنی دارد و او سال ها کاپیتان شان بود و همچنان محبوب قلب رشتی هاست؟
علی چیلاورت شدن در شهری که سخت لقب می دهند و سخت می پذیرند ستاره ها را به یقین کار آسانی نیست و او توانست وارد قلب سخت گیرترین مردمان عالم شود. آنقدر محبوبیت و اعتبار داشت تا در جنگ مدیریتی داماش وقتی دست بر روی شانه های مدیرعامل پر مدعای داماش بگذارد، مردم شهر هم از او طبعی جستن و پشتش ماندند.
نظرمحمدی خیلی زود دستکش هایش را آویخت و خیلی زودتر از حد تصور بر نیمکت مربیگری داماش لیگ برتری نشست تا ماجراجویی هایش را در دنیایی تازه از سر گیرد. در همان روزهایی که داماش تخت گاز به سمت سقوط می رفت و همه برای جان بدر بردن از مخمصه بدنام شدن خود را به بیرون پرتاب می کردند، علی نظر ماند تا به تعبیر خودش گوی آتشین را در دست بگیرد و ته قصه را که همه بلدند و نتایج قابل قبول مربی تازه از راه رسیده داماش هم نتوانست جلوی سقوط را بگیرد و محبوب رشتی ها در گام آخر کم آورد و رفت.
اما در آن غروب نحس سیاه که از در و دیوارش غم می بارید در ورزشگاه پیرشهرباران برای رشتی ها، در آن سیاه چال نامیدی و یاس، شاید شاید تنها مرحم تسکین چشم های آغشته به اشک، امید به ظهور مردی بود که می توانست بزرگی کند در شهر بزرگان و روزی ناخدای کشتی شان شود، که شد.
حالا سه چهار سالی می شود که از آن سیاه روز شوم می گذرد و حال و روز رشتی ها به کل تغییر کرده است، سپیدرود پس از سال ها حضور در فراموشخانه فوتبال ایران، به سطح آمده و دارد کم کمک بزرگی را مزه می کند. دارد به یاد می آورد روزهای اوجش را در لیگ تخت جمشید و لیگ گیلان و سال های ابتدایی لیگ آزادگان را. خیلی ها در این سال ها فکر می کردند که دیگر نام و نشانی از رود خروشان شمال باقی نمانده است، اما ماند و به همت عاشقانش بازگشته تا آمار هواداران فوتبال فزونی یابد، بازگشته تا قدمت لیگ ایران وزین تر شود، بازگشته تا دوباره لبخند بر لبان شمالی های عشق فوتبال جاری گردد.
و در این میان نقش چیلاورت رشتی در لشگر کشی دوباره ارتش سرخ غیرقابل انکار است. نظرمحمدی سال گذشته درست در روزهایی که خوشبین ترین فوتبال دوست گیلانی امیدی به بازگشت سپیدرود به لیگ بالاتر نداشت، تیمی بست و آماده مسابقات کرد که شخصیت صعود داشت و موفق شد تا از کارزار نبرد با حریفانی همچون شاهین بوشهر، فولاد نوین خوزستان، بادران تهران، نفت و گاز گچساران بر آید و رهسپار لیگ یک شود.
امسال هم در حالی که کمتر از یک ماه تا آغاز بازی ها زمان مانده بود، نظرمحمدی برای سپیدرود تیمی متشکل از جوانان جویای بزرگی و بزرگان با انگیزه را راهی حرفه ای ترین لیگ دسته اول تاریخ کرد. تمرینات فشرده که در زمانی محدود از سوی علی نظر براری شاگردانش در نظر گرفته شده بود و دست نزدن به ترکیب تیم برنده سال گذشته، موجب شد تا سپیدرود خیلی زود به مرز آمادگی برسد و با کسب دو پیروزی پیاپی با ارزش داخل و خارج از خانه برابر بادران تهران و فجرسپاسی در صدر لیگ دسته اول قرار بگیرد.
حالا کار علی نظر و شاگردانش سخت سخت شده، حتا سخت تر از روزهای آغازین مربیگری اش. چرا که توقعات در رشت لحظه به لحظه فزونی می گیرد و قلب ها دوباره به شوق سپیدرود بزرگ به تپیدن واداشته شده است. اینجا کسی نمی خواهد بداند که شرایط مالی اصلن خوب نیست، سپیدرود خصوصی است و البته در تمام نیم قرن اش چنین بوده و سه چهارم حریفان مستقیم و غیر مستقیم دست در جیب دولت دارند، کارکشته ترین مربیان و بازیکنان در تاریخ لیگ یک امسال لیگ برتر را رها کرده اند و آمده اند تا خودی نشان دهند و هزار مشکل دیگر.
در رشت کسی گوشش به این دلایل دیگر بدهکار نیست. اینجا همه از علی و شاگردانش که بومی اند و متعصب و البته پرستاره، جنگیدن تا واپسین گام را می خواهند و چیرگی بر حریفان. سپیدرود و علی نظر افق های تازه ای را بر روی دیدگان رشتی ها گشوده اند، اینکه می شود با صرف فعل خواستن محبوب شد و محبوب ماند.
فردا در برابر خیبر یقینن ورزشگاه خاطره انگیز شهرباران لبریز از جمعیت خواهد شد و شور و هیجان. اما هواداران پرشمار سپیدرود فقط به بردن در این مسابقه فکر نخواهند کرد؛ اکثریت غریب به اتفاق، پیروزی هفته بعد در دربی گیلان را فریاد می کشند در برابر حریف پنجاه ساله سپیدرود و بس!
این زیاده خواهی البته که فقط تقصیر آنها نیست، چرا که علی و شاگردان بی نظیرش لحظه به لحظه دارند سطح توقعات را در رشت فزونی می بخشند.
چه یادداشت قشنگی
ولی بنظرم این دیگه توقع نیست بلکه نیاز یک شهر فوتبالدوست ه که تیمی در سطح اول فوتبال کشور داشته باشه و انگارزمان رسیدن به ان فرا رسیده است
علی نظر محمدی زرنگ هست با گفتن هدف ما دفاع از ابروی فوتبال رشت هست و قول صعود ندادن فشار روانی رو سعی کرده از روی خودش و تیم حذف کنه ولی عملا هدفش و تیمش صعود هست