وبسایت باشگاه سپیدرود رشت
زینب (س) بانوی صبر و مقاومت
وب سایت رسمی باشگاه فرهنگی ورزشی سپیدرود – ۱۵ رجب، سالروز وفات حضرت زینب (س) پرستارکربلا و رسول خون شهیدان خونین بال و آزاده و مظلوم دشت نینوا را به محضر بقیه الله الاعظم ارواحنا له الفدا و همه مسلمانان و ازادگان جهان به ویژه ملت متدین و انقلابی ایران تعزیت عرض می نماییم.
… برای تو می‌نویسم، ای زینب! ای که فریاد با تو آغاز شد و بیداد با تو رسوا ! ای آزاد اسیر! ای قامت سبز اعتراض! ای نهال بارور ایثار! ای جاری زلال متانت! ای آیه صراحت و عفت! ای آذرخش خشم! ای مظهر لطافت و رحمت! چگونه می‌توان تو را گفت، تو را نوشت.
قلم در ابهامِ شناختت مانده است. انسان، در زیبایی کامل در تو متجلی است. چه کسی را می‌توان یافت که در هنگام توهین، در های و هوی کشنده انبوه مردمان، در کوچه های تهمت و تحقیر، در خنده‌های شوم پلیدان، آرام و بی هراس این‌گونه پرصلابت و قاطع، رگبار تند سخن را بر قلب‌های سخت خفتگان، چون آتشی مذاب جاری کند.
کیست که در چنین هنگامه سراسر خون و رنج و درد و تنهایى، هنوز فریادی برای کشیدن و سخنی برای گفتن و توانی برای ایستادن داشته باشد. زینب(س) آیه‌های توانایی انسان را نوشت و سرود قدرت ایمان را سرود و شعر بلند رسالت را نگاشت.
زینب ، کربلا را در آغوش کشید و عاشورا را بر شانه نشاند … در سلوک اسارت، همه جا را، زیر پا گذاشت و به دنیا آموخت که چه گونه مى شود پاى برجا ماند و ذلیل نشد! شهادت در اسارت بود که به راه افتاد، انتشار یافت و همه جائى شد!…
اگر اسارت نبود دست شهادت به جائى نمى رسید. اگر شانه هاى اسارت خواهر نبود، کوله بار شهادت برادر بر زمین مى ماند!
اگر زینب نبود دیوارهاى دنیاى دین نمای امویان را،که پس مى زد ؟ کوفه را که بیدار مى کرد ؟ شام را که روشن مى ساخت؟ و خواب و خیال و خمیازه هاى مردم را، چه کسى مى شکست؟
اگر زینب ،کربلا و عاشورا را ـ با خویش ـ به سیر اسارت نمى برد، چه گونه جغرافیاى خاک،کربلا مى شد و تاریخ زمین عاشورا؟
یک تن باید باشد که پیکر پرخون کربلا را اُفتان و خیزان، بر دوش کشد و با خویش به پشت جبهه آورد و همه جاى را جبهه سازد! بوى کربلا و رنگ عاشورا را برافشاند و برانگیزد…
کسى باید باشد که نامردى ابن زیاد، دنیا زدگى ابن سعد و بى دینى یزید را بگوید و برملا سازد… یکى باید باشد که نگذارد کربلا را زنده به گورکنند و زینب، همان یک تن است…