وبسایت باشگاه سپیدرود رشت
سپیدرود را سیاه بخت کردند / ما به جای مسئولان فوتبال گیلان خجالت می کشیم!
طرفداری / علی رضا هاشمی
وب سایت رسمی باشگاه فرهنگی ورزشی سپیدرود – پس از لیگ برتری شدن سپیدرود خوشحال بودیم که یک تیم پر هوادار دیگر به سطح اول فوتبال ایران آمده است و می توانیم در انتظار بازی های جذاب در ورزشگاه عضدی رشت باشیم. اتفاقی در بهترین حالت فقط دو فصل طول کشید و نه بیشتر!
به گزارش سایت سپیدرود و به نقل از طرفداری، دیدن تصویری از مرحوم مهرداد میناوند در دست بازیکنان سپیدرود که به دنبال گرامی داشتن یاد مربی سابق خود بودند هم برای مان خوشحال کننده بود و هم پر از ناراحتی.
اینکه تیم گیلانی به مانند بسیاری از تیم ها هنوز از اصالت خود و سنت پسندیده قدرشناسی دست برنداشته جای خوشحالی فراوانی دارد اما مشاهده تصویر بازیکنان این تیم که با بنر قدردانی از میناوند، در زمین چمنی ایستاده اند که کوچکترین شباهت به ورزشگاه ندارد و یکی از انبوه زمین های کم نام و نشانی محسوب می شود که ناگفته پیداست در لیگ دسته دوم فوتبال ایران مورد استفاده قرار می گیرد، زجرآور بود. سپیدرود در کامیاران به میدان رفت، در لیگ دو!
سپیدرود این باشگاه ریشه دار و قدیمی رشت که همیشه یادآور یک تیم مردمی بود و هست، حالا با بی توجهی و بی مهری مسئولان ورزشی و غیر ورزشی گیلان در لیگ دو دست و پا می زند.
سپیدرودی ها همین چهار، پنج سال پیش بود که توانستند با فرشاد پیوس از لیگ دسته دوم فوتبال ایران به لیگ دسته اول صعود کنند و روزی تاریخی در رشت بسازند. روزی که همه خوشحال بودند و به مانند تمام صعودهای تاریخی، همه سکونشین های ورزشگاه راهی زمین بازی شدند تا در جشنی ماندگار و خاطره انگیز حضور پیدا کنند.
سرخ پوشان رشتی تنها یک فصل زمان می خواستند تا بتوانند به لیگ برتر برسند و همین اتفاق افتاد و باز هم همان شیرینی ها تکرار شد تا استان گیلان صاحب یک سهمیه دیگر در سطح اول فوتبال ایران شود.
اولین سال حضور سپیدرود به مانند همان که همیشه در ذهن داشتیم اتفاق افتاد. بازی هایی که با استقبال حداکثری تماشاگران روبرو می شد و حتی خیلی از آنها با اتوبوسی اجاره ای خود را به ورزشگاه های خارج از خانه می رساندند تا از قافله تشویق سپیدرود و لذت بردن از نام تیم بسیار پرسابقه خود عقب نمانند.
اما پس از پایان سال اول بود که آرام آرام اوضاع تغییر کرد و به مانند ویروسی که وارد بدن کسی شود شرایط برای زنده ماندن سپیدرودی ها کم کم سخت شد! مدیران ورزشی استان و مدیر هیات فوتبال گیلان بدون آنکه بخواهند راهی برای درمان این تیم و کشتن ویروس های آن پیدا کنند روز به روز با تصمیم گیری های غلط و نا به جا بر اوضاع خراب سپیدرود صحه گذاشتند تا این تیم که امید فراوانی همراهش بود راهی لیگ یک شود و جالب اینکه شرایطی که مدیران برای این تیم ساخته بودند تنهایک فصل زمان می خواست که آنها را باز هم به دسته پایین تر بفرستد.
هر آنچه که هست این سلسله اتفاقات در حالی برای سپیدوردی ها می افتد که پیش از آنها تیم استقلال رشت، پگاه و داماش که هر سه نام های متوالی یک تیم سن و سال دار رشت بودند در نهایت محکوم به نابودی شدند و مشخص نیست چه بر سرشان آمد.
اتفاقی که چیزی نمانده بر سر سپیدرود نیز آوار شود. مرگ تدریجی، راه مورد نظر مدیرانی است که برای جلوگیری از افول و سقوط تیم های استان شان، سعی می کنند بدترین تصمیمات ممکن را بگیرند و این همان زیربنای از میان رفتن حداقل دو تیم بزرگ گیلانی در لیگ برتر است، این همان زیر بنای دیدن بازیکنان تیم سپیدرود در زمینی بایر است که قرار بر بازی در آن دارند.
یک بازی از لیگ دسته دوم فوتبال ایران و انگار نه انگار که آنها تا همین سه، چهار سال پیش، در ورزشگاهی با ۲۰ هزار هوادار به میدان می رفتند.
با تماشای این عکس آخر، ما به جای مسئولان ورزشی و غیر ورزشی گیلان خجالت کشیدیم.
سلام . بنده بعنوان یک سپیدرودی قدیمی فعلا کاری به مالکیت و مسولین بی تعصب استان و…ندارم فقط میخوام بگم آیا ۱۱ بازیکن کامیاران که حتی درحد تیم محلی ساغریسازان یا پسیخان نبودند ما چرا نباید راحت چهار گل نمیزدیم ؟ آیا بازیکنانی مثل میثم فردوسی و احمدلو و پسندیده و کردجهان و طالبی و …که تجربه بازی در لیگ برتر دارند نباید نحوه بازی کردنشان فرقی با بازیکنان درجه سه کامیاران داشته باشد؟ اونا زیرتوپ بزنند ما هم زیرتوپ بزنیم ؟ آخه نباید دوتا کار ترکیبی و تکنیکی از بازیکنان ما ببینیم ؟ چرا برای اینهمه ضربات ایستگاهی هیچ برنامه ای نداریم ؟ چرا درطول نوددقیقه چهارتا پاس تند و تیز از جناحین روی دروازه نمیاد؟ در میان این بی بضاعتی ، باید قدر بازیهای نزهتی و غلامی را بدانیم که با بودن این دو واقعا تیم حرفه ای تر میشود