ملوان هنوز مالک خود را پیدا نکرده است و بعد از پایان یافتن فصل هجدهم لیگ دسته یک، تیم به طور کامل خالی شده است و بازیکنان این تیم یک به یک به تیم‌های دیگر مهاجرت می‌کنند. قوهای انزلی هم‌چنین در خطر کسر امتیازات دیگری هستند.

آنها به علت بدهی که از سرمربی اسبق تیم‌شان یعنی دراگان اسکوچیچ دارند، در خطر ۶ امتیاز منفی و حتی سقوط به لیگ دسته دوم هستند.

از طرفی دیگر، تیم سپیدرود رشت هم وضعیتی مشابه ملوان را دارد. این تیم که بعد از جدایی علی کریمی، با کیومرث بیات و نادر دست نشان کار خود را در لیگ برتر پایان برد، سرنوشتش در هاله‌ای از ابهام قرار دارد. کیومرث بیات که بعد از پایان فصل از سمتش استعفا داده بود در سمتش ابقاء شده و با اداره کل وزارت ورزش و جوانان در ارتباط است تا تکلیف نهایی این تیم مشخص شود.

اما مسأله‌ای که حائز اهمیت است در این خلاصه می‌شود که چه کسی باید به داد تیم‌های ملوان و سپیدرود رشت برسد؟ آن چیزی که مشهود است، این است که مسؤولان گیلانی در حال حواله کردن بلاتکلیفی تیم‌های گیلانی هستند.

ممکن است در ظاهر گفته شود که مسؤولان استان گیلان در حال پیگیری هستند، شاید به ظاهر گفته شود کسی بی‌خیال نیست، اما هنوز تیم‌های گیلانی که جزو تیم‌های پرطرفدار فوتبال ایران هستند در حالتی کاملاً بلاتکلیف قرار دارند و هیچ آینده‌ای را نمی‌توان برای آن‌ها متصور شد.

مسؤولان استان گیلان باید یک مکانیسم مشخص برای سر و سامان گرفتن تیم‌های گیلانی مشخص کنند. در غیر این صورت همین روند ادامه پیدا خواهد کرد و شاید بدتر از این هم بشود.

اگر کسی واقعاً به فکر تیم های سپیدرود رشت و ملوان بندرانزلی نباشد باید طی ماه های آینده شاهد نابودی تیم‌های محبوب گیلانی باشیم.