وبسایت باشگاه سپیدرود رشت
نگاه روز – میزگرد مجازی بررسی مشکلات فوتبال گیلان
وب سایت فرهنگی ورزشی سپیدرود – فوتبال گیلان مسیر رو به رشدی ندارد و تنها پرچمدار فوتبال گیلان در لیگ برتر سپیدرود رشت است.
به گزارش سایت سپیدرود، امروز، ملوان حال و روز خوبی ندارد و دو سال است که در لیک یک جا خوش کرده است. رهپویان رضوانشهر امتیاز خود را به داماش گیلانیان واگذار کرد و داماش هم دو سالی است که در لیگ دو درجا می زند.
شهرداری (گیلان مهر) فومن امسال هم در بین ۶ تیم مرحله دوم لیگ ۲ رتبه ای بهتر از ششم کسب نکرد. با این حساب چشم ها به سپیدرود رشت دوخته شده است تیمی که حواشی زیادی پیرامون آن وجود دارد.
دعوای علی کریمی با باشگاه، مخالفت دسته ای از هواداران با ادامه تیم داری تن زاده، انتخاب مدیرعامل و سرمربی جدید و … بخشی از این حواشی است که نقل محافل رسانه ای و ورزشی و گروهه ای اجتماعی است.
درجا زدن فوتبال گیلان می تواند دلایل زیادی داشته باشد. چرایی این وضعیت را در یک نشستی مجازی با دوستان آگاه به مسایل فوتبال گیلان برررسی کرده ایم که ماحصل آن به شرح زیر مرور می شوند:
فوتبال گیلان و جایگاهش در فوتبال ایران موضوعاتی نیستند که نیاز به توصیف و تعریف داشته باشند. فوتبالی که همواره در ایران مدعی بوده؛ اما امروز در ایستگاه کنونی ایستاده است. باید بدانیم چرا به این معضل دچار شده ایم. چرا فوتبال مان دارد دنده عقب می رود. می گویند شناخت درد نیمی از درمان است.حالا می خواهیم ریشه های این درد و بیماری را بشناسیم.
مشکل اینجاست که بدون برنامه فوتبال ایران را حرفه ای کردند.پول آمد و تعصب را از بین برد. باید بزرگان ورزش و فوتبال گیلان جمع شوند و با انجام نشست های کارشناسی هدف را برای فوتبالیست های جوان روشن کنند و جایگاه واقعی فوتبال گیلان و رشت را به آنان یادآوری کنند.
فوتبال گیلان سابقه بسیار دارد. عمر باشگاه های گیلان به نیم قرن می رسد و سپیدرود و ملوان و داماش و پگاه همواره در فوتبال ایران مدعی بوده اند.
عرق و تعصب در بین بازیکنان گیلانی وجود دارد و نباید اینگونه تفسیر شود این بازیکنان تعصب ندارند. این که چرا بازیکن گیلانی در تیم گیلانی نمی ماند به سبب شرایط امروز جامعه است.
نمی شود به بازیکن گفت از دهها میلیون تومان بگذرید و اینجا بازی کنید. بازیکن می بیند چند سال دیگر فوتبالش تمام می شود و باید پشتوانه مالی داشته باشد.
ما باید بررسی کنیم که چرا در فوتبال گیلان نتوانسته ایم امکاناتی فراهم کنیم که بازیکن بماند. بازیکن مگر چه چیزی می خواهد؟پول و فرصت دیده شدن و پیشرفت. پول باید از کجا بیاید؟
راهکارهای درآمدزایی در فوتبال حرفه ای مشخص است. اسپانسر، حق پخش ، ترانسفر بازیکن و بلیط فروشی و فروش البسه. در فوتبال ایران هیچ کدام از اینها شدنی نیست.
اگر همین قانون حق پخش واقعی رعایت بشود مشکل حل می گردد. تلویزیون برای ساخت یک فیلم پر مخاطب ۹۰ دقیقه ای چقدر باید هزینه کند؟ همان هزینه را به فوتبال بدهند.
اینها دارند از قبل فوتبال آگهی های میلیاردی می گیرند . وقتی شرایط درآمدزایی فراهم نباشد به ناچار فوتبال دولتی می شود. در فوتبال دولتی هم عدالت نیست. یک جایی مثل سپاهان و فولاد و تراکتور و ذوب آهن و استقلال و پرسپولیس دست در خزانه دولت دارند اینجا هم مسئولان به هر دلیلی کمک نمی کنند. ما نمی توانیم دست و پای یک نفر را ببندیم و بگوییم شنا کنید.
فوتبال ما درآمد زا نیست. نمی شود هم به مدیران خرده گرفت. البته بحث نداری ها بحث جدیدی نیست. فقط الان تشدید شده است. همیشه فوتبال گیلان درگیر نداری ها بوده است. بی پولی باعث شده تمام تیم های متمول بازیکنان گیلانی و یا شهرستانی را بخرند و یک نبرد نابرابر بین تیم های دارا و ندار شکل می گیرد.
باید فضای فوتبال و تاثیر آن در جامعه را بشناسیم. فوتبال نشاط می دهد، روحیه می آورد، نگاه کنید طرفداران سپیدرود اغلب کارمند و یا مردمی هستند که با ارباب رجوع سر و کار دارند، در صورت پیروزی تیم محبوبشان برخورد آنان با ارباب رجوع بهتر و سرزنده ترمی باشد. جامعه نشاط می یابد.
حلقه اتصال بین نمایندگان و فوتبالی ها باید مدیر کل ورزش باشد تا نیازها و خواسته های فوتبالی ها را به آنان انتقال و تقاضای کمک نماییم. باید به طور مکرر با نمایندگان و مسئولین استانی در ارتباط بود. امکانات فوتبال رشت و گیلان ضعیف است. عضدی پیر است و نیاز به بازسازی دارد و معلوم نیست چه زمانی بازسازی آن به پایان می رسد.
ورزشگاه تختی انزلی یا فومن مناسب نیستند و شهرهای دیگر که جای خود دارد. الان تنها ورزشگاه سرپای رشت سردار جنگل است که از شهر دور است و باعث نارضایتی هواداران شده است. هواداران معتقدند که اگر بازی های سپیدرود و داماش در عضدی برگزار می شد نتیجه بهتری می گرفتند. این همه بحث بخش خصوصی را مطرح نکنیم.
ما همه اقتصادمان دولتی است. چند باشگاه متعلق به بخش خصوصی است و چه تعداد هم از بودجه دولتی ارتزاق می کنند مثل این است که در مسابقه اتومبیل رانی، یکی با پیکان شرکت کند و یکی با بنز. خب معلوم است که پیکان عقب می ماند. تبعیض که باشد همه چیز زیر سئوال می رود.
باید توجه داشت که خصوصی سازی این نیست که بگوییم از فردا همه بروند خرج خودشان را در بیاورند. مسلماً بدون حمایت دولت نمی شود عملکرد خوبی داشت و خصوصی شد.
افت فوتبال گیلان به نظر من به خاطر همین مساله عدم حمایت خوب دولت از فوتبال گیلان است. چرا باید سپاهان و ذوب آهن و تراکتورسازی و سایر تیم ها از بودجه شرکت های دولتی ارتزاق کنند اما نباید در مورد سپیدرود تکرارشود.
آنها آن قدر بودجه دارند که نمی دانند چگونه هزینه کنند و مدیران آنها مدام زیر سوال می روند اما رشت چطور؟ اینکه ایراد بگیریم که چرا مدام از دولت کمک می خواهیم ایراد درستی نیست. وقتی راهکارهای درآمدزایی وجود ندارد مدیران بخش خصوصی چه کار کنند؟
بروند دستگاه چاپ اسکناس بیاورند؟ ۲۰ هزار هوادار به ورزشگاه می آید ناهنجاری ها کم می شوند، فرهنگ اصیل نمایش داده می شود و در این رابطه عملکرد بهتر می شود و…، حق مردم گیلان است که تیم قدرتمندی در لیگ برتر داشته باشند.
چرخه اقتصاد باعث افت فوتبال در کل کشور شده است. امروز همه نهادها و ارگان ها احساس می کنند، در فوتبال هزینه می کنند در صورتی که این گونه نیست و این یک سرمایه گذاری مناسب است برای مبارزه با فرهنگ غربی که وارد ایران می شود و دولت مردان ما باید با بی فرهنگی مبارزه نمایند که ورزش به خصوص فوتبال بهترین راه است و بدون پول نمی شود این کار را انجام داد.
شرکت تعاونی پیشکسوتان سپیدرود که سرمایه های ناب و اصیل باشگاه هستند باید تشکیل شود. پیشکسوت ارج و قرب دارد. فوتبال ما را آدم های سیاسی در برگرفته است. استانداری باید به سپیدرود کمک کند. شورا و شهرداری زحمات زیادی برای سپیدرود کشیدند. به مربی گیلانی حرمت نمی نهیم اما مربی غیر گیلانی را روی سر می گذاریم.
در فدراسیون نمایندگان مجلس سایر استان ها مدام آن جا هستند اما نمایندگان ما به جز یکی دو نفر آدرس فدراسیون را هم بلد نیستند. اینجا فوتبال خیلی اهمیت ندارد. فوتبال ما دست آدم های کوچک افتاده است، چه بر سر فوتبال ما آمده، خدا می داند؟! ما باید از خودمحور یدست برداریم، عیب فوتبال ما عدم هماهنگی است و فقر ساختاری و مدیریتی است. ناکارآمدی است.
باید این مشکلات با برنامه ریزی درست مرتفع شود من معتقدم وقتی ابزار نداریم وقتی امکاناتمان کم است کادر فنی هم نمی تواند معجزه کند. مربی اختیار می خواهد و این لازمه مربی است. نباید ما مهره سوزی کنیم، نباید بازیکن، مربی و مدیران را سوزاند، باید چیزهای خوب مربیان بومی را در طی سال های متمادی که در فوتبال گیلان بوده را دید.
در گیلان تنها و تنها به فکر زدن هم هستیم و حاضر به همیاری و همکاری با یکدیگر نیستیم و همدیگر را قبول نداریم. به نظر من سازندگی را همین الان هم داریم، الان بازیکنان گیلانی در لیگ های مختلف ایران فعالیت می کنند. ما باید به فکر راه و چاره ای باشیم تا با وجود این همه استعداد و نخبه فوتبالی بتوانیم فوتبال گیلان را به جایگاه واقعی خود برسانیم.دنبال طرد افراد نباشیم. بیاییم از اشتباهات گذشته درس بگیریم.
سقف آمال و آرزوهایمان بودن در لیگ برتر نباشد. چند سال بی وقفه کار کنیم تا یک بستر و شالوده محکم ساخته شود. مگر فولاد سقوط نکرد؟ رفتند امتیاز سپاهان نوین را خریدند کار زیر بنایی کردند هزینه کردند به اینجا رسیدند. سازندگی را به دست سازنده ها بدهیم و مربیانی بیایند که از میدان دادن به جوان نترسند.
مدیران فوتبال نتیجه گرا هستند و نمی شود به جوانان بها نداد و این به ضرر فوتبال است باید سرمایه گذاری مناسب انجام داد و همه دست به دست هم دهند تا فوتبال گیلان رشد کند. مدیران و مربیان کم دانش را از تیم های پایه باید دور کرد، چر افوتبال ما خروجی ندارد؟
دارد اما شجاعت استفاده از آنها را نداریم.باید استاندار و سایر عوامل جمع شوند و به فوتبال گیلان کمک کنند. مدیران و مربیان هم جسارت و شجاعت بیشتری داشته باشند.
حرف از بومی گرایی و مربیان بومی زیاد زده می شود اما اینجا قرار نیست در این میزگرد تعارف کنیم قبول کنید مربیان بومی خودشان هم همدیگر را قبول ندارند. نه فقط مربیان، اهالی فوتبال مان با هم همدل نیستند. این عدم همدلی ضربه زیادی به فوتبال ما زده است.
دنبال این هستیم تا صندلی را از زیر پای همدیگر بکشیم. برایمان هم فرقی نمی کند چه بر سر فوتبال می آید. در موفقیت و عدم موفقیت تمامی عوامل دخیل هستند، همه و همه تدارکات، مربی، بازیکن، سرپرست، مدیر، رئیس هیات، مدیر کل ورزش، تماشاگران و غیره همه دخیل هستند.
باید همدل بود، باید برنامه داشت، سازندگی زحمت و وقت می خواهد، هزینه کمتر ولی سود بیشتر عواید فوتبال خواهد شد. باید برای رشد فوتبال یکدل بود، پولهست اما باید با رفتار خوب آن را از دولتمردان گرفت. خودمحوری و عدم تعامل باعث افت فوتبال شده است.
باید برنامه ریزی مناسب صورت گیرد و کسانی که برای فوتبال گیلان دلسوز هستند را دور هم جمع کرد و از نظرات آنان برای رشد فوتبال کمک گرفت.
