یادداشت روز – ورزش و سرمایه گذاری

نویسنده: رضا محمودی

وب سایت رسمی فرهنگی ورزشی سپیدرود – عقیده غالب در بین مردم بعضی از جوامع نگریستن به ورزش به مانند یک کالای مصرفی است و از اهمیت آن در تولید و رشد و توسعه اقتصادی و توزیع بهتر درآمدها غافل اند. هر چند پرداختن به ورزش نیازمند هزینه های بالای زیربنایی است ولی این هزینه ها را نمی توان در کنار مخارج و هزینه های مصرفی قرار داد.

امروزه به همان نسبت که درآمدهای ملی صرف ورزش می شود دربعضی از رشته های ورزشی در کوتاه مدت و در بعضی از دیگر رشته های ورزشی در درازمدت می توان میزان برگشت سرمایه را به صورت مستقیم و غیرمستقیم مشاهده نمود. به دنبال سرمایه گذاری در ورزش میزان اشتغال مستقیم و غیرمستقیم افزایش مییابد و در کنار آن امکان جذب درآمد از طریق برگزاری مسابقات بین المللی، جذب گردشگران و سطح سلامت و بهداشت جسمی و روانی جامعه افزایش می یابد.

مانع اصلی در روند سرمایه گذاری در بخش ورزش کشور، عدم رؤیت منافع قابل برگشت حاصل از این سرمایه گذاری به صورت مستقیم می باشد. در حالی که نگرش مثبت به ورزش و امور جنبی آن سود مناسبی را به طور مستقیم و غیرمستقیم در آینده نصیب سرمایه گذاران می نماید.

وجود نگرش مثبت در جوامع پیشرفته نسبت به ورزش، سبب سرمایه گذاری در امر ورزش به منظور بالا بردن سطح سلامت و تندرستی و تأثیر بر افزایش سطح بهره وری در تولید گشته وهمین امر سبب شده که رفته رفته بیشتر کشورهایی که قبلاً توجه آن چنانی به آن نشان نمی دادند سهمی رو به افزایش، برای سرمایه گذاری در امور ورزشی قایل شوند.

چنان که بودجه تربیت بدنی و ورزش در کشورهای توسعه یافته یا بعضی از کشورهای در حال توسعه با سرعت بی سابقه ای افزایش یافته است؛ چرا که این گونه کشورها به تأثیرات دراز مدت ورزش از لحاظ رشد و توسعه اقتصاد ملی واقف گشته اند. ورزش یک سرمایه گذاری دراز مدت است که اثر آن در رشد و توسعه معلوم و محرز است.

سرمایه گذاری در ورزش از جمله سرمایه گذاری هایی است که دارای دوران باروری کوتاه مدت و درازمدت می باشد که با پرداختن به آن می توان نتایج اجتماعی فرهنگی و نتایج اقتصادی شایان توجهی را به دست آورد و در تأمین نیازهای جامعه و رفاه ملی کوشید.

برای اداره و مدیریت صحیح ساختار ورزش باید نگاه جامعی نسبت به اساس ورزش وجود داشته باشد و تمامی ابعاد آن مورد توجه قرار گیرد. روشن است که حاکمیت این نگرش در راهبرد جامعه نقش مستقیم دارد . ورزش یک حوزه کار آفرین بسیار بزرگی است و زنجیره کارآفرینی ورزش هم بسیار وسیع و متنوع می باشد، اما عدم سرمایه گذاری لازم در این بخش، باعث وابستگی مالی و اقتصادی باشگاه‌ها به دولت شده است . باید با برنامه ریزی مناسب و ورود بخش خصوصی با کفایت در حوزه ورزش ،این نقیصه مرتفع و استقلال مالی و اقتصادی باشگاه ها تثبیت گردد.

مهم ترین عامل در هر صنعت بنگاه های آن می باشد که در صنعت فوتبال باشگاه ها به مثابه بنگاه اقتصادی عمل می کنند باشگاه های حرفه ای فوتبال یک بنگاه با کسب و کار ورزش فوتبال و ملازمات پشتیبان آن به حساب می آیند و هر باشگاه فوتبال به عنوان بنگاه اقتصادی در پی درآمد بیشتر و هزینه کمتر است.

به بیان دیگر زیر ساخت اصلی صنعت فوتبال شامل باشگاه هایی است که به مثابه کارخانه های تولیدی و بنگاه های اقتصادی این صنعت عمل کرده و عمده ترین نقش را در توسعه اقتصادی این صنعت دارند. این باشگاه ها هستند که با بهره گیری از تجهیزات و امکانات ، نیروی انسانی ماهر و متخصص و مدیریت اثر بخش فوتبال را به صنعتی پول ساز مبدل می سازند.

بنابراین روشناست که هر چه وضعیت باشگاه ها بهتر باشد فوتبال کشور ازتوسعه بیشتری برخوردار خواهد شد و این در حالی است که به علت مشکلات عدیده ای که باشگاه های فوتبال با آنها دست و پنجه نرم می کنند صنعت فوتبال کشور نیز به تبع آن از رونق خوبی برخوردار نیست.

با عنایت به آن چه گفته شد با در نظر داشتن اهمیت و نقش باشگاههای ورزشی، در برنامه های توسعه جمهوری اسلامی ایران این نیاز وجود دارد که توجه ویژه ای به باشگاه های ورزشی شده تا امکان رشد و توسعه کمی و کیفی آن ها از طریق بخش خصوصی فراهم شود. بدون شک حرکت اصولی و صحیح برای ارتقای وضعیت باشگاه ها، نیازمند برنامه ای جامع و هماهنگ است.

اخبار مرتبط با خبر بالا را از دست ندهید

تبلیغات محیطی: از دیروز تا امروز یک کلاف همچنان سردرگم

این سفر کرده که صد قافله دل همره اوست + عکس

فینال ۶ امتیازی در همدان

ايسنا: یک پیروزی تا صعود باقی است/ سپیدرود رشت میزبان بادران تهران