وبسایت باشگاه سپیدرود رشت
کریمی و بازی با آتش؛ نگرانیم رفیق!
آیا می دانید بدون در نظر گرفتن ۶ امتیاز کسر شده از استقلال خوزستان، علی کریمی و سپیدرود قعرنشین حقیقی لیگ برتر هستند؟ نگرانیم رفیق!
همشهری ورزشی
وب سایت فرهنگی ورزشی سپیدرود – علی کریمی یکی از استثنایی ترین چهره های تاریخ فوتبال ایران است؛ یکی که اگر قلم را بی هوا روی کاغذ رها کنی، همینطور دلش می خواهد بچرخد و ارزشمندترین واژگان را خرج توصیفش کند.
همه انسان ها ممکن الخطا هستند و طبعا علی کریمی هم از این قاعده مستثنی نیست. با این همه او در کنار تمام نقایص و کاستی هایش، ترکیب دلنشینی از آزادگی، مهربانی، صراحت و فروتنی دارد که روی صورت جادوگر، رنگ جاودانگی می پاشد؛ طوری که شاید تندترین دشمنانش هم ته دل دوستش بدارند و برایش حرمت قائل باشند.
شماره ۸ فوتبال ایران از نظر فنی استعداد بزرگی بود؛ آنقدر که شاید حتی توپ طلای آسیا و بازی در بایرن مونیخ هم حق مطلب را در موردش ادا نکرد.
شاید به همین خاطر است که او حالا آنچه را درون میدان به دست نیاورد، کنار زمین جست و جو می کند؛ در دنیای متفاوت مربیگری، دنیایی بی رحم که برایش کریمی و غیرکریمی یک سر سوزن فرق ندارد.
اگر قواعدش را بلد نباشی، چنان زمینت می زند که همه آن شعبده های دوران بازیگری ات هم از یاد برود. اتفاقا یکی از اورجینال ترین مثال ها در این مورد، دوست صمیمی و نزدیک خود علی آقا یعنی حمید استیلی است.
کسی که در دوران بازی، فوتبالیست نجیب، مؤثر و زحمتکشی بود، اما وقتی زورش به وزنه ثقیل مربیگری نرسید، جام تلخ «حیاکن، رهاکن» را لاجرعه سر کشید.
حالا شاید همین خطر در کمین کریمی هم باشد. نکته اینجاست که جماعت هوادار تا یک جایی باخت های ۳ – هیچ و ۵ – هیچ علی آقا را تماشا می کند و به خاطر گل رویش دم بر نمی آورد. از یک جایی به بعد، دیگر کاریزمای ابدی جادوگر هم ریخت کریه اسکوربرد را تطهیر نخواهد کرد.
روزگاری کریمی می گفت در ۲۷ سالگی از فوتبال بازنشسته می شود و تا آخر عمر دیگر گرد آن نمی چرخد، اما تا ۳۵ سالگی بازی کرد و هنوز مدرکش را نگرفته سرمربی شد.
بالاخره آدمیزاد است و حق دارد حتی اساسی ترین نظراتش را در مرور زمان تغییر بدهد. با این همه، نگرانیم که زور علی آقا به شغل جدیدش نرسد. چیز عجیبی است این مربیگری؛ آنقدر که هزار بار م بری، اما با نخستین باخت بر می گردی سر خانه اول.
آنقدر که تقریبا همه جام های ۲۰ سال گذشته استقلال را امیر قلعه نویی آورده، اما همین استقلالی ها هنگام هر ملاقات در آزادی علیه اش سوت می کشند. کار وقتی سخت تر می شود که می بینی بخشی از بزرگ منشی های علی کریمی با اقتضائات مربیگری جور در نمی آید.
روز بازی سپیدرود با پرسپولیس، گلر تیم رشتی خوابید تا چند ثانیه وقت بکشد. جادوگر برآشفت و از لب خط فریاد زد: «نمی خوام، پاشو، مردونه بازی کن».
همان چند ثانیه ای که از صدقه سر جوانمردی جادوگر جان گرفت، آخرش قاتل تیم کریمی شد و شوت آدام همتی یک امتیاز طلایی سپیدرود را در تهران جا گذاشت.
همین حالا در نقل و انتقالات زمستانی، می گویند کریمی یکی از بازیکنانش را نخواسته، اما پنهانی به او گفته: «دلم نمی‌آید اسمت را به عنوان مازاد اعلام کنم. خودت برو تا اعتبارت حفظ شود».
با این همه دل رحمی اما تا کجای این حرفه لعنتی می شود پیش رفت؟ به هر حال کریمی هم مثل هر آدم دیگری مختار است سرنوشتش را خودش انتخاب کند، اما هوادارانش هم به همان اندازه حق دارند از بازی اسطوره با آتش بیمناک باشند.
آیا می دانید بدون در نظر گرفتن ۶ امتیاز کسر شده از استقلال خوزستان، علی کریمی و سپیدرود قعرنشین حقیقی لیگ برتر هستند؟ نگرانیم رفیق!
بیشتر بخوانید:
سایه روشن علی کریمی در سپیدرود
