یاداشت روز – بچه سر راهی پرطرفدار

علی رضا مویدی فر

وب سایت رسمی باشگاه فرهنگی ورزشی سپیدرود – اول از همه بگویم که در مثل مناقشه نیست، بنابراین رفقای خیلی هوادار بابت یک واژه یا یک جمله گریبان پاره نکنند. هدف ملاقات با واقعیت است.

دوشنبه ای که گذشت، بی تردید در خاطر سپیدرودی ها، چه در رشت و چه در خارج از آن، برای همیشه تاریخ ثبت و ضبط شده است. روزی که آفتاب شور و عشق و امید در غروب طلوع کرد و شب را به روشنی صبح به صبحی دیگر دوخت. سپیدرود طی فرایندی معجزه آسا، با همت و غیرت عده ای جوان باوجود، هرچه مانع بود را از سر راه برداشت و با سری بلند به بالاترین مرتبه فوتبال باشگاهی ایران رسید.

حالا اما زمان آن است تا همچنان که طعم شیرین اتفاق دیروز را مزه مزه کنیم، چشم ها را بگشاییم و به واقعیت پیش رو سلام کنیم. آنچه در سپیدرود فصل پیش گذشت، ترکیبی بود از همت، استعداد، توان فنی، حمایت های مقطعی و بی سر و سامانی محض.

گویی سپیدرود رشت پس از تحویل به هیات فوتبال استان همچون طفلی سرراهی بود که بسیاری برای تصاحبش به قیم حاکم مراجعه کردند و هرکس با ساز و کاری آمد و نماند. چرایش را باید همان هایی پاسخ دهند که در تمام فصل گذشته جز کلی گویی و ابهام آفرینی و تهمت پراکنی کاری در جهت کشف حقیقت نکردند.

دو دستگی در شورا، ٨۴۰ میلیون این گروه و یک میلیارد آن گروه، حمایت لجستیکی ارزشمند شهرداری که درنهایت منجر به مصادره به مطلوب کامل صعود توسط شهردار محترم شد، فلان بانک و بهمان بیمه و هلدینگ بزرگ و دلال بزرگتر و هتل ستاره دار و ستاره مایه دار… همه و همه خواستاران این طفل دل ربای مستعد بودند اما دست وی امروز همچنان سفت و محکم در دستان قیم است.

چشم برهم بزنیم سه ماه گذشته و لیگ برتر آغاز شده و من نمی دانم آیا سپیدرود هزینه ثبت نام در آن رخداد بزرگ را دارد یا خیر؟ مصوبه های زیادی آمده اند و فراموش شدند. صاحب منصبان بسیاری چه در صعود پارسال به لیگ یک و چه امسال به لیگ برتر، صحنه عضدی را جولانگاه به نمایش گذاشتن خود ساخته اند، دریغ از دو پول سیاه که دست نظرمحمدی و پسرانش را بگیرد.

اصلا تصور نکنید که سربلندی سپیدرود در لیگ برتر سال آتی تنها در گرو پول و حمایت نهادهایی مثل شهرداری است. که اگر بود ماشین سازی تبریز با آن همه منابع مالی و حمایت مستقیم و آشکار شهرداری آن شهر، با بازیکنانی مثل آندو و صادقیان و قاسمی نژاد پدیده لیگ یک سابق و دروازه بان لالیگایی، اولین تیم سقوط کننده از لیگ برتر در اولین سال صعودش نمیشد.

سپیدرود و هر سازمان دیگری پیش و بیش از پول که بسیار مهم است نیازمند آرامش، ثبات و عملکرد درست سازمانی است. تا بتواند هدفگذاری کند، برنامه ریزی کند، منابع انسانیش را مدیریت کند و در نهایت با استفاده از هر ابزاری که در اختیار دارد، به جذب منابع و درآمدزایی بپردازد.

آیا در افق امروز سپیدرود چنین تصویری پیداست؟ آیا یک نفر از فوج مقامات مسوولی که دیروز بر سر دوربینها رقابت میکردند امروز صبح با این دغدغه از خواب برخاستند؟ یا خواب خرگوشی قیم و رفقا و استفاده از تاکتیک کی بود کی بود من نبودم درباره آینده این پتانسیل عظیم شهر رشت همچنان ادامه دارد؟

آوردگاه های انتخاباتی پیش رو چقدر برای سپیدرود فرصت است و چقدر تهدید؟ استاندار و مدیرکل و شهرداری که دیروز برابر دوربین ها انواع وعده ها و درصدها به ملت تحویل دادند، چقدر از ماندن شان اطمینان دارند و در مدت باقیمانده از دوران تصدیشان برای سپیدرود و رسیدنش به کرانه آرامش حداقلی چه خواهند کرد؟

رسانه های مخالف خوان و شیفته این مقامات چه نقشی در تعیین تکلیف این باشگاه دارند؟ زمان از دست میرود و این طفل سرراهی هنوز سرپرستان دائمی و حقیقی خود را نشناخته است. این همه هواخواه و هیچ تعیین تکلیفی؟ یک جای کار می لنگد. همتی لازم است تا سال آینده همین روزها، حسرت زمان از دست رفته را نخوریم و گریبان یکدیگر را نگیریم.

اخبار مرتبط با خبر بالا را از دست ندهید