وبسایت باشگاه سپیدرود رشت
یادداشت – خرید و فروش سهمیه تیم‌ها؛ بى‌اخلاقى بزرگى که تابویش شکسته!
روزنامه ایران ورزشی در صفحه دو شماره روز شنبه سوم امرداد ماه خود، مقاله ای تحلیلی – انتقادی منتشر نموه به قلم رادنی دیدار در خصوص خرید فروش سهمیه تیم ها در فوتبال ایران، که خواندنش زرا به شما توصیه می کنیم:
وب سایت رسمی باشگاه فرهنگی ورزشی سپیدرود – کمتر از یک هفته تا آغاز پانزدهمین دوره لیگ برتر فوتبال ایران باقى مانده است و سوت شروع این بازى‌ها در ظاهر می‌خواهد تنور فوتبال ما را گرم نماید.
اما آنچه که از درون فوتبال ما این روزها به بیرون تراوش می‌کند، نه شور و نشاط و اشتیاق است و نه نظم و قانونمدارى و دیسیپلین ورزشى. هر روز خبر یک بى‌اخلاقى و یک اتفاق منحصر به فرد به بیرون درز می‌کند که البته و در کمال تعجب در جامعه فوتبال ایران، مدت‌هاست این جنس اخبار، بى‌اخلاقى محسوب نمى‌شود!
خبرها و اتفاقاتى که اگر در فوتبال هر گوشه‌اى از این دنیا روى می‌داد به یقین زیر و روى فوتبال آن منطقه را تحت تاثیر قرار می‌داد و متاسفانه مدت‌هاست در کشور ما بروز این نوع بى‌اخلاقى‌ها حتى براى خواص جامعه ما هم به امرى عادى تبدیل شده، چه برسد به مردم عادى و به نوعى تمام سطوح و قشرهاى فوتبالى نسبت به آن واکسینه شده‌اند.
شما در نظر بگیرید که مثلا تیمى از لیگ دو بوندس لیگا به دسته اول صعود کند و در ادامه با گرفتن چند میلیون یورو امتیازش را به تیمى از دسته سوم لیگ این کشور بفروشد! فکر می‌کنید واکنش مردم آلمان به این معامله چه خواهد بود؟ آن هم در کشورى که مدیر موفق‌ترین باشگاه فوتبالش به دلیل تخلفى بسیار کوچک‌تر ماه‌هاست که در پشت میله‌هاى زندان روزگار می‌گذراند!
به راستى کدام قانون حرفه‌اى و یا حتى آماتور این اجازه را به مدیران فوتبال ما می‌دهد که به جاى فولادنوین صعود کرده به لیگ برتر، استقلال اهواز سقوط کرده به لیگ دسته دوم اجازه شرکت در سطح نخست فوتبال ایران را داشته باشد، آن هم به پشتوانه و رد و بدل شدن هفت، هشت، 10 میلیارد تومان ناقابل!
یعنى به راستى ما باید بین این اتفاق و دادن رشوه به داور و یا یکى دو بازیکن تیم مقابل از لحاظ اخلاقى تمیز قایل شویم!؟ چه تفاوتى دارد که تیمت به لیگ دسته دوم سقوط کند و با خرید سهمیه دنده پرشى بزنى و به لیگ برتر برسى با اینکه شب آخرین بازى فصل چند سکه در جیب دروازه‌بان حریف بگذارى تا با خوردن یک گل آسان راه صعود تیمت را به لیگ بالاتر هموار سازد؟
این داستان سهمیه خریدن تابویش در جامعه ما آنقدر راحت شکسته و قبحش ریخته شده که دلالان بده و بستان‌هاى امتیاز تیم‌ها تا پشت در فدراسیون‌نشین‌ها و هیات‌هاى استان‌ها هم نفوذ کرده‌اند و کم مانده کمیته خرید و فروش امتیاز تیم‌ها در فدراسیون ما تشکیل شود!
فقط کافی است تا اینجاى کار که یک هفته تا شروع لیگ برتر، بیش از دو هفته به آغاز لیگ دسته اول و بیش از دو ماه به شروع بازى‌هاى لیگ دسته دوم باقى مانده است ببینیم چند تیم اقدام به خرید و فروش امتیاز کرده‌اند:
1- گل سر سبد این تجارت شوم مربوط می‌شود به فروش امتیاز تیم لیگ برترى فولاد نوین به تیم دسته دومى استقلال اهواز.
ابتدا باید به قانون ناقص فوتبال ما در این مورد اشاره شود که وقتى بندى می‌گذارد مبنى بر عدم حضور دو تیم هم خانواده در یک سطح و یک لیگ، چطور این بند را با عدم امکان صعود این مدل تیم‌ها به لیگ بالاتر کامل نمى‌کند؟ به چه دلیل مانند اکثر لیگ‌هاى مطرح دنیا سازمان لیگ قانونى را تصویب نمى‌کند که در این مدل اتفاقات به جاى صعود تیمى که همنامش در لیگ بالاتر حاضر است، تیم دوم جایگزینش شود تا حداقل جلوى توجیه قانونى این مدل خرید و فروش‌ها گرفته شود!
البته از آنجایى که مدیران فولاد نوین اعلام کرده‌اند که هدفشان حضور در لیگ دسته اول است، پس باید منتظر بمانیم و ببینیم در این دو هفته باقى مانده مدیران اهوازى سهمیه دسته یکى کدام تیم را خواهند خرید تا به جایش امتیاز لیگ دویى که از استقلال اهواز خریده‌اند را به آن تیم واگذار کنند. (به نظر شما چه تفاوتى در این معامله با تاخت زدن رنو مدل ٦٩ فنى سالم با پیکان سپر جوشن مدل ٧١ می‌بینید!؟)
2- همین دو روز پیش تیم خونه به خونه مازندران که در فصل گذشته در لیگ دسته دوم بود و حتى نتوانست از گروهش بالا بیاید و به مرحله دوم این بازى‌ها صعود کند، با رقمى حدود سه میلیارد تومان امتیاز تیم تازه به لیگ دسته اول صعود کرده بهمن شیراز را خریدارى نمود تا جاى این دو تیم در لیگ دسته اول و دوم با یکدیگر تعویض شود!
اتفاقا این دو تیم در مرحله نخست لیگ دسته دوم در گروه چهارم با یکدیگر همگروه بودند. شما بگویید از نظر اخلاقى چه تفاوتى می‌کند، مدیر باشگاه بابلى در آخرین مسابقه سال گذشته‌اش به ضرب پول یکى از عوامل مسابقه را تطمیع می‌کرد یا اینکه حالا با رقمى بسیار بالاتر امتیاز خریده است!؟
چه تضمینى وجود دارد که امسال تیم سومى نیاید و حساب و کتاب کند که به جاى پرداخت سه میلیارد تومان در پایان فصل، براى خرید سهمیه، با سرشکن نمودن این بودجه در بین بازى‌ها اقدام به خرید موفقیت و امتیاز نماید، که مطمئنا از نظر اقتصادى بسیار مقرون به صرفه‌تر هم خواهد بود!؟
3- تیم پرهوادار جنوبى ایرانجوان خورموج امتیاز لیگ دسته دویى خود را در یک بده بستان منحصر به فرد به مبلغ ٥٥٠ میلیون تومان نه به باشگاه دیگر، که به شرکتى به نام بادران گستران تهران فروخت تا احتمالا مدیران این شرکت سر فرصت و در فاصله دو ماه مانده به بازى‌هاى لیگ دو این امتیاز را به تیم‌هاى مشتاق از لیگ‌هاى پایین‌تر بفروشند!
البته این قصه هنوز ادامه دارد و مثلا مسوولان کارگر بنه گز در لیگ دسته دوم اعلام کرده‌اند که دیگر قصد تیمدارى ندارند و حاضرند سهمیه‌شان را واگذار کنند و در طرف مقابل هم مدیرعامل چوکاى حاضر در زیر گروه دسته سومى هم سخت در پى خرید یک امتیاز لیگ دویى است و…
به این خرید و فروش‌ها اضافه نمایید نقل و انتقال و تجمیع امتیاز تیم دسته دومى ماشین سازى تبریز را با شهردارى این شهر، که هنوز مشخص نیست کدام تیم با کدام نام در کدام دسته بازى خواهند کرد!
و یا واگذارى امتیاز لیگ یکى داماش گیلان از سوى مالکان این تیم به هیات فوتبال گیلان هم نوعى دیگر از این سوداگرى منحصر به فرد در فوتبال ماست! از یک سو عابدینى از واژه «هبه» استفاده می‌کند و از سوى دیگر مسوولان ورزشى گیلان از تقبل بیش از یک میلیارد تومان از بدهى‌هاى این تیم سخن می‌گویند و مضافا اینکه در این نقل و انتقال تنها امتیاز لیگ یکى داماش داده شده و نه امتیاز این باشگاه و در نتیجه ابتدا باید در این فاصله اندک تا شروع بازى‌ها یکى بیاید و امتیاز باشگاهى را جدا بخرد و بعد، از این امتیاز لیگ یکى استفاده نماید!
به هر روى تا زمانى که این نوع بى‌اخلاقى آشکار در فوتبال ما وجود دارد، هرگز نمى‌توان توقع یک فوتبال پاک و مبتنى بر اخلاق را در هیچ کدام از سطوح این فوتبال مشاهده نمود! تا زمانى که مدیرعامل فلان باشگاه متمول یقین دارد در بدترین شرایط با دست به جیب کردن قادر خواهد بود آب رفته را به جوى بازگرداند، هرگز از این فوتبال نه انتظار بازیکن‌سازى می‌توان داشت و نه توقع فضایى پاک و اخلاقى!
فوتبالى که قانونش نمى‌تواند و یا نمى‌خواهد جلوى این فساد اخلاقى آشکار را بگیرد، به یقین هزاران دمل چرکین سر باز نشده هم در درون خود خواهد داشت!
با نظر نویسنده مقاله کاملا موافقم
اینکار یک عمل غیر حرفه ای و غیر اخلاقی و تبعیضی آشکار و و و و است
ولی یادمان نرفته که سپیدرود هم سال گذشته با خرید امتیاز شهرداری لنگرود در لیگ دسته دوم شرکت کرد
بله دیگه کاش امسال هم امتیاز میشد خرید
دقيقا مثل يك فاحشه كه خودش رو براي پول ميفروشه الآن فوتبال ما هم همچين وضعيتي رو پيدا كرده!!!!!
مسئولان كار نابلد بايد جواب بدند!!!