وبسایت باشگاه سپیدرود رشت
یادداشت روز – درباره غروب ١٢ مرداد: عزیز بمان خداداد!
اعتماد / سامان سعادت
وب سایت فرهنگی ورزشی سپیدرود – خداداد عزیزی را دوست دارم. همه ایران دوستش دارند. قصه‌هایی که کلیدواژه‌هایش ملبورن و غزال تیز‌پا و حماسه‌ساز و این‌جور چیزهاست، هنوز از ادبیات فوتبالی ما رخت برنبسته و این یعنی خداداد بخشی از حافظه جمعی و فردی ایرانی‌ها را مال خود کرده.
حتی کسانی که آن روزها نبودند و ندیدند آن اتفاق محشر را. اجازه بدهید تعارف بی‌خودی تکه‌پاره نکنم. همه از جایگاه خداداد عزیزی در فوتبال ایران آگاه هستند و ادامه دادن یادآوری خاطرات خوبی که او برایمان ساخته می‌شود تکرار مکررات. قرار است در این نوشته کمی مثل خود عزیزی صریح‌الهجه باشیم و بی‌پروا حرف بزنیم.
حواشی بازی سپیدرود رشت و سپاهان اصفهان بیشتر از متن بازی در رسانه‌ها بازتاب داشت. خبر برد ۶ بر ١ شاگردان امیر قلعه‌نویی مقابل چشمان هواداران تیم رشتی به نوعی در آتش عصبانیت خداداد و هواداران حاضر در ورزشگاه عضدی سوخت. هوادارانی که قبل از پایان نیمه اول و با خوردن گل چهارم در دقیقه ۴٠ بازی دیگر توان تحمل نداشتند و شروع کردند به اعتراض به سرمربی.
از آن طرف وقتی خداداد صحنه گل چهارم حریف را در دوربین یکی از تصویربرداران کنار زمین دید و متوجه شد محمدی مترها در آفساید بوده، مثل آتش زیر خاکستر گر گرفت و رفت سروقت تیم داوری. بلبشویی شد شبیه فیلم‌های طنز کلاسیک. از آن صحنه‌هایی که یک عده آدم می‌ریزند و شروع می‌کنند به کتک‌کاری با یکدیگر و معلوم نیست چه کسی دارد چه کسی را می‌زند.
هواداران به خداداد اعتراض می‌کردند، خداداد به داور و بعد هواداران. داور خداداد را اخراج کرد. امیر قلعه‌نویی آمد میانجی‌گری. سرمربی سپیدرود به اخراج خودش تن نمی‌داد. یگان ویژه وارد عمل شد. اصلا یک وضعی. اما وسط همه این درگیری‌ها آن چیزی که بیشتر از همه رفت توی تیتر اخبار انگشت اشاره عزیزی بود که به علامت هیس روی لب‌ها به سمت هواداران تیم خودی گرفته شد.
البته یک‌سری کلمات ناشایست هم آن وسط مسط‌ها به گوش رسید که بهتر است در موردشان حرفی نزنیم. خداداد در عرض کمتر از چند دقیقه از جایگاه یاور تیم بودن به دشمن درجه یک تغییر کاربری داد.
متاسفانه ماجرای ورزشگاه عضدی با اینکه به لحاظ فرمی شبیه به فیلم‌های کمیک بود، اصلا خنده نداشت. خنده نداشت که هیچ، خیلی هم غم‌انگیز بود. این‌طور رو‌در‌رو شدن یک مربی با هواداران اصلا اتفاق خوشایندی نیست. نیازی به توضیح ندارد که این درگیری به نفع هیچ کسی نیست.
نه به نفع مربی، نه به نفع هوادار، نه به نفع تیم و نه به نفع فوتبال. دنبال مقصر گشتن در این جور مواقع به راه بادیه رفتنی است که بهتر از نشستن باطل نیست. واقعیت امر این است که به همه طرفین درگیری به نوعی می‌توان حق داد.
به عزیزی می‌توان حق داد که تیمی را تحویل گرفته که تا دو، سه هفته قبل معلوم نبود مالکش چه کسی است. تیمی که بخشی از آن با نادر دست‌نشان کار می‌کرد و بخشی دیگر هنوز منتظر علی کریمی بود. دعوای حقوقی مالکیت باشگاه باعث شد سپیدرود عملا تمرینات پیش‌فصل نداشته باشد و نتواند در بازار نقل و انتقالات درست یارگیری کند. یک مربی با این تیم چه کار می‌تواند بکند؟
معجزه مال کتاب‌هاست و فوتبال بیشتر با واقعیت سر و کار دارد. واقعیت تیم سپیدرورد هم همین است که می‌بینیم. خوردن سه گل از سایپا در هفته اول و شش‌تایی شدن مقابل سپاهان. از آن طرف هوادار هم حق دارد.
برای تشویق تیمش در استادیوم حاضر شده، در این شرایط اقتصادی و فشار روانی آمده با تماشای برد تیم محبوبش بخشی از مشکلاتش را فراموش کند و انگیزه بگیرد و بعد آرام که نمی‌شود هیچ، بیشتر عصبی می‌شود. برای باقی حاضرین در آن بلبشو هم به همین شکل می‌توان دلیل تراشید.
ما دنبال مقصر نیستیم. تمام پاراگراف بالا را نوشتم که بگویم اگر در ادامه نقدی به عزیزی وارد می‌کنم به معنای مقصر بودن او نیست. مساله سر انتظار است. اینکه ما از چه کسی انتظار داریم. حتما در شرایطی قرار گرفته‌اید که اوضاع به شدت به هم ریخته می‌شود و آن وقت همه انتظار دارند که لااقل آدم باتجربه تر، آدم دنیادیده تر مثل بقیه رفتار نکند. انتظاری که ما از خداداد عزیزی با سال‌ها تجربه در فوتبال ایران داریم.
عزیزی بعد از بازی در مصاحبه با تسنیم گفت: «فوتبال همین است و همه‌جا این اتفاقات می‌افتد. ٢٠ بازی دیگر هم شعار بدهند، کارم را انجام می‌دهم، چون با باشگاه قرارداد دارم. کاری هم ندارم تماشاچی چه چیزی می‌گوید. طبیعتا ما و بازیکنان دوست نداریم ببازیم.
زورمان به سپاهان نرسید، همان‌طور که هفته پیش زورمان به سایپا نرسید. ما هم از این شکست ناراحتیم.» خب آقای عزیزی! شما که اینقدر منطقی به قضایا نگاه می‌کنید، شما که می‌گویید فوتبال همین است و هوادار حق دارد ناراحت شود چرا انگشت هیس به سمت این بندگان خدا می‌گیرید؟
شما که می‌دانید در استادیوم وقتی تیم چهار، پنج گل عقب است، تماشاچیان نمی‌آیند بگویند: آقای سرمربی لطفا تیم را درست کن! مشخصا حرف‌های تند و تیزتری زده می‌شود.
قصدم دفاع از کار تماشاچیان نیست. بی‌احترامی در هر جایی مذموم است. اما شما که در این فوتبال و در همین استادیوم‌ها و با همین هواداران بزرگ شده‌اید، بهتر نبود که خویشتن‌داری بیشتری از خودتان نشان می‌دادید؟ می‌گویید داور اشتباه فاحش داشته؟
آیا این اولین‌بار بود که در لیگ خودمان که نه، در کل جهان فوتبال یک داور اشتباه فاحش می‌کند؟ آقای عزیزی دوست‌داشتنی! با کمال احترام باید بگویم که در آن هیاهوی غروب ١٢ مرداد، غیر قابل پیش بینی ترین و عجیب ترین رفتار، همان دعوت هواداران به سکوت توسط شما بود.
هیچ فکر کرده‌اید که اگر همین اعتراض و هیاهو را هم از تماشاگر بگیریم او چه کار باید بکند؟ ماجرای بیرانوند و تماشاچیان پرسپولیس در فصل گذشته را یادتان هست؟
سابقه خداد عزیزی نشان می‌دهد که او کنار زمین اصلا نمی‌تواند آدم آرامی باشد. رفتارهای عجیب و غریب از او در زمان مربیگری‌اش کم ندیدیم. بیرون کشیدن بازیکن از زمین و ادامه بازی با ١٠ نفر را یادمان نرفته. اما حالا خداداد در یک برزخ گیر افتاده.
خراب شدن رابطه سرمربی با هوادار چیزی نیست که بتوان به راحتی از کنار آن گذشت. مخصوصا برای تیمی که فصل قبل به باج ندادن در خانه معروف شده بود.
عزیزی می‌گوید من قرارداد سه ساله دارم و می‌خواهم کارم را ادامه دهم. حال باید ببینیم در روزهای آینده و با خوابیدن التهابات اوضاع در رشت چه طور پیش خواهد رفت.
هر چه زودتر برود به نفع سپیدرود ااست نه بار علمی وفنی دارد نه بار فرهنگی صرفا برای سه ملیارد خودش می جنگد سپیدرود ببازد بماند نماند برایش مهم نیست مشت نمونه خروار است