وبسایت باشگاه سپیدرود رشت
یادداشت – لیگ دسته دوم؛ نقطه کورفوتبال ایران!؟
مقدمه – نقطه کور نام فیلمی و قسمتی از شبکیه چشم نیز هست که عصب بینایی و همچنین مویرگ های خونی از آن خارج می‌شود و به سمت لوب پس‌سری مغز هدایت می‌شود. این نقطه فاقد سلول گیرنده نور است و به همین دلیل بینایی ندارد و درصورتی که تصویر یا بخشی از آن بر روی این نقطه از شبکیه تشکیل شود، هیچ‌گونه پیام عصبی به قشر مخ فرستاده نمی‌شود و آن بخش در تصویری که فرد می‌بیند نخواهد بود.
وب سایت رسمی باشگاه فرهنگی ورزشی سپیدرود – این که عنوان این یادداشت نقطه کور انتخاب شد با این هدف بود که نشان دهیم سیستم نظارتی کمیته داوران و کمیته انضباطی فدراسیون فوتبال به طور معمول، نمی تواند بخش زیادی از بازی های لیگ دسته دوم را در معرض دید و نظارت کافی خود قرار دهد و حساسیت هایی که به طور اکید در لیگ برتر و با کمی تخفیف در لیگ دسته یک اعمال می شود به هیچ وجه در لیگ دسته دوم وجود ندارد و واقعیات کارکرد داوران و نوع کنش های مربیان و هواداران و بازیکنان، در دید داوری قرار ندارد و از نظر نگارنده، لیگ دو از محدوده دید کمیته انضباطی و کمیته داوران خارج و به اصطلاح در نقطه کور قرار دارد.
برای تبیین بهتر این موضوع، به بخشی از گزارش بازی های هفته شانزدهم و هفدهم سپیدرود رشت با تیم های توسعه کیش و پیام وحدت مشهد در لیگ دسته دوم به نقل از وب سایت رسمی باشگاه فرهنگی ورزشی، توجه نمایید:
1- در چارچوب هفته شانزدهم لیگ دسته دوم و بین تیم های دوم و سوم جدول برگزار شده بود، در دقیقه ۶۵ و پس از اینکه کوپال ناظمی داور وسط مسابقه، حسین خطیبی را به دلیل توهین و فحاشی به کمک داور میدان (علی الفتی) از بازی اخراج کرد، خطیبی از اجرای دستور داور سرپیچی نمود تا مسابقه بیشتر از ده دقیقه متوقف شود!
2- در جریان مسابقه دو تیم پیام وحدت مشهد و سپیدرود رشت در ورزشگاه تختی مشهد در جریان هفته ماقبل پایانی لیگ دسته دوم روی داد، پس از آنکه تیم پیام وحدت مشهد گل دوم را از تیم سپیدرود دریافت کرد، چند نفر از هواداران پیام به اعتراض به بازیکنان خود پرداختند و در عین شگفتی بازیکنان میزبان ادامه مسابقه را رها کردند و با بالا رفتن!؟ از دیوار جایگاه ویژه ورزشگاه تختی خود را به آن چند هوادار معترض رساندند و با حمله به هواداران شخصا اقدام به ادب نمودن آنها کردند!
این اتفاق در حالی روی داد که داور مسابقه در عین خونسردی تنها نظاره گر این صحنه بود و پس از توقف بیش از ده دقیقه ای مسابقه و پس از اینکه کتک کاری بازیکنان از دیوار بالا رفته با هوادارن خاتمه یافت، دستور به ادامه مسابقه داد و هیچ کدام از بازیکنان ضارب! مورد جریمه قرار نگرفتند. (وب سایت باشگاه سپیدرود رشت)
نمونه هایی از این دست در لیگ دسته دوم فوتبال ایران فراوانند و این پرسش وجود دارد که آیا صرفا با رعایت سازمان و فرم در یک بازی (حضور تیم نظارتی و داوری)، می توان امیدوار بود که عمل آنان در چارچوب قانون و بدون اثر پذیری از شرایط موجود و … انجام پذیرد؟ آیا اگر در یک مسابقه ای تیم داوری و نظارتی حاضر شدند تضمینی برای عمل درست آنان وجود دارد؟ بی کفایتی داور، ضعف شخصیت و نفس، بی تفاوتی و … چگونه رصد و با آن برخورد خواهد شد؟ آیا به به اندازه یک سوم از حساسیت های داوری های لیگ برتر و لیگ یک که از سوی کمیته داوران و کمیته انضباطی دنبال می شود در لیگ دو رعایت می گردد.
به نظر می رسد اگر فدراسیون فوتبال توانایی و ظرفیت فکری، مدیریتی، نظارتی و فنی برای حل مجموعه مشکلاتی که در لیک دسته دوم وجود دارد را ندارد، چه نیازی است که این لیگ را آن قدر پرتعداد برگزار نماید؟ آیا فدراسیون فوتبال می داند که هزینه تیمداری در همین لیگ دسته دوم در شرایط کنونی به بیش از 2 میلیارد تومان می رسد و در این شرایط بی تفاوتی فدراسیون نسبت به لیگ دو چه خسارتی به سرمایه گذاران و باشگاه ها و در نهایت به فوتبال کشور وارد می شود؟
فدراسیون باور کند و بپذیرد که لیگ های دسته دم و سوم جزیی از نقطه کور فعالیت آن محسوب می شود و وجود مقررات نهادی و سازمان و تشکیلات و کمیته ها و کارگروه ها نتوانسته است این منطقه را به حوزه دید و نظارت فدراسیون، ملحق کند.
در لیگ دو نه دوربین سیما وجود دارد و نه برنامه نودی که اتفاقات آن را هفتگی بررسی کند که مسئولان فدراسیون و مربیان و بازیکنان، تحت تاثیر آن برنامه از رفتارهای غیرمتعارف بپرهیزند. در کدام بازی رسمی که از سیما پخش می شود، یک مربی دست به اقدامات غیرمتعارف می زند و یا بازیکنان در حضور داور و بی اجازه از زمین خارج می شوند و بازی را تعطیل می کنند و آنگاه با سلام و صلوات به داخل زمین برمی گردند و گویی هیچ اتفاقی نیفتاده است و داور هم بی تفاوت نسبت به همه اتفاقات، دستور ادامه بازی می دهد … این نوع داوری و چنین مدیریتی در فوتبال را در کجا می توان سراغ گرفت!؟
توجیهاتی چون نداشتن بودجه، نداشتن داور، کمبود امکانات و بهانه هایی از این دست به هیچ روی نافی مسئولیت های فدراسیون نیست و فقر برنامه ریزی، عقب ماندگی از سیستم های رایج در مدیریت نوین فوتبال، ضعف و ناکافی بودن سیستم نظارتی را نمی شود دلیل موجهی برای بی توجهی به اتفاقات لیگ های دسته های پایین دانست.
به نظر نگارنده فدراسیون فوتبال مسئول حق الناس ها و ضرر و زیان هایی است که از رهگذر کنش ضعیف آن به باشگاه ها و سرمایه گذاران و مردم وارد می شود.
بنابراین، به نظر می رسد باشگاه های لیگ دو و سه باید به کارزار استاندارد سازی سیستم های داوری و نظارتی و مدیریتی نه در سطح اروپا و کشورهای عربی بلکه حداقل لیگ دسته یک بپیوندند تا بیش از این حقوق باشگاه هایی چون سپیدرود با بیش از نیم قرن فعالیت در فوتبال ایران، تضییع نگردد.
درود خدا بر مهندس دیدار که چون دیده بانی امین مشکلات را می گوید
واقعا درست و دقيق و كارشناسي بود متشكريم كه به فكر ليگ دو هستيد و به باشگاه سپيدرود درود مي فرستيم كه خيلي فعال است .