وبسایت باشگاه سپیدرود رشت
یادداشت وارده – یک شهر، یک تیم، یک صدا
مرتضی رفیع زاده
امروز سپیدرود نماینده نه تنها رشت بلکه گیلان و شمال کشور است، ما سپیدرودی ها غرورمان با این تیم بزرگ پیوند خورده است و تیم های پایتخت نشین هیچ نیازی به حمایت من و شما ندارند.
وب سایت رسمی باشگاه فرهنگی ورزشی سپیدرود – فوتبال یکی از رشته های زیبا و مفرح در میان ورزش ها محسوب می شود که بعلت غیر قابل پیش بینی بودن و هیجان وافرش به پدیده ای فراگیر در میان اکثریت طبقات اجتماعی و حتی سیاسی تبدیل شده است.
محبوبیت فوتبال در میان عموم طبقات و رتبه های اجتماعی آن را به مقوله ای تبدیل کرده که از آن بعنوان هنجار یاد می شود، یک هنجار مثبت اجتماعی که جوانان و قشری از مردم یک شهر یک استان و در مقیاسی وسیع تر یک کشور را میتواند شامل شود.
بوسیله این هنجار مثبت جمعیت یک کولونی با هم متحد شده و تشکیل یک جمعیت هواداری می دهند این کولونی می تواند شامل یک محله یا شهر و یا حتی یک کشور شود که بوسیله این هدف واحد فارغ از هر عقیده و نظری افراد با اتحاد و همدلی برای نیل به موفقیت تلاش می کنند اتحادی که بالاترین درجه ان اتحاد ملی نام دارد با اندیشه ها و تعصبهای بالای ملی گرایانه و ناسیونالیستی.
در ابعاد کوچکتر هواداران پر شور یک تیم را می توان مثال زد که با حمایت از تیم محبوب خود آن را در رسیدن به موفقیت یاری و در شکست هایش همدردی می کنند.
به همین منظور از هواداران یک تیم بعنوان یار دوازدهم یاد می کنند که تمام زحمات کادر فنی و اجرایی و بازیکنان تیم را تکمیل می کنند. در حقیقت هواداران بعد از یازده بازیکن داخل زمین در هر بازی یار دوازدهم و مکمل تمامی اجزای تیم هستند.
لیگ برتر فوتبال ایران در فصل پیش رو با ورود تیم پر هوادار سپیدرود که یکی از قدیمی ترین و ریشه دارترین باشگاه های ایران است فصل پر هیجانی را تجوبه خواهد کرد. هواداران این تیم قدیمی که نگارنده یک عضو کوچک از خانواده بزرگ هواداری آن است قطعا حال و هوایی تازه به فضای استادیوم های ورزشی خواهند دمید.
فوتبالی که می رفت با سرخوردگی دچار رکود تماشاگر و رخوت شود اکنون با جان گرفتن تیم های پرطرفداری مثل، پرسپولیس، استقلال، سپیدرود و تراکتورسازی و … همچنین نتیجه گرفتن در رده های ملی این امیدواری را نزد مسوولان این رشته ایجاد کرد که منبعد نگاه مردم به این مقوله و هنجار مثبت همچنین حضور در استادیوم ها نگاهی کاملا جدی بوده لذا به آن توجهی ویژه داشته باشند.
از بحث فوق و حضور هوادار در ورزشگاه که بگذریم و برگردیم به مقوله هواداری نکته ای قابل تامل در بحث هواداران تیم محبوب رشت و فوتبال دوستان رشتی توی ذوق می زند که به آن می پردازیم.
سالیان نه چندان دوری استان گیلان لیگ منظم فوتبال خود را در حالی برگزار می کرد که ملوان و استقلال انزلی، شاهد اسالم، صنعت چای لاهیجان و … در این لیگ حضور مستمر و خوبی داشتند و رقابت در لیگ گیلان جذاب و دیدنی بود. در رشت اما دو تیم بسیار خوب حضور داشتند یکی سپیدرود با طیف هواداران سنتی خود و یک قدرت نوظهور و قابل احترام به نام استقلال رشت با مجید جهانپور و معرفی فوتبالیست های شاخص و بزرگی همچون سید امیر افتخاری، بهزاد داداش زاده، هادی طباطبایی و…… نام این حریف استقلال رشت بود.
گذشت و گذشت تا رسید به زمانی که لیگ آزادگان در حال شکل گیری بود دو قدرت فوتبال رشت در رقابت های کشوری می بایست کسب سهمیه می کردند. هواداران هر دو تیم در آن زمان که بیشتر میل به قرمز و آبی پایتخت داشتند بواقع و بیشتر بخاطر قرمز و آبی تهرانی هوادار دو تیم بودند البته بودند کسانی که فقط سپیدرودی بودند و یا برعکس.
البته در آن دوره لابد چاره ای جز این نبود زمان جنگ بود و تحریم و امکانات هر چند کم موجود با توجه به حرفه ای نشدن فوتبال در اختیار پایتخت بود شاید در سال دو سه بازی با یک نیمه تاخیر از صداو سیمای دو کاناله آن زمان پخش می شد.
از این رو وضعیت اکثر شهرهای ایران همینطور بود یعنی طرف یا آبی بود یا قرمز آن هم از نوع تهرانی! هواداران دو تیم سپیدرود و استقلال رشت هم از این قاعده مستثنی نبودند.
این قضیه به حدی بد و زشت شده بود که هواداران دو تیم کل کل تهرانی ها را با خود به بازی دو تیم می آوردند و بعضی اوقات بین هواداران درگیری پیش می آمد. حتی بعضی اوقات هواداران استقلال رشت در بازی سپیدرود حاضر می شدند و به تشویق حریف می پرداختند و هوادار سپیدرود نیز به تلافی این کار همین عمل را تکرار می کردند این فلاش بک کوتاه برای این بود تا از اتمسفر هواداری در آن روزها برسیم به حال و هوای امروز که اگر نگوییم عالی، بسیار خوب تغییر شکل داده لااقل از نظر تعصب به شهر و حس ناسیونالیستی.
نسل جدید هواداران فوتبال رشت با کمک هوادارن راستین و حقیقی سپیدرود با جایگزین کردن اتحاد و همدلی بجای طرز تفکر گذشته باعث ایجاد یک احساس خوب شده اند وقتی در سال های گذشته بعد از موفقیت های تیم چهره اکثر جوانان و مردم فوتبالی شهر خندان و تقریبا همه جا پر از شور و شعف می شد.
یک حس خوب همدلی و شور و شوق همگانی را می شد درک کرد و این بسیار خوشحال کننده است که اکثریت مردم دور و اطرافت برای یک چیز شاد هستند و آن برد و موفقیت تیم محبوب توست.
شاید نداشتن نماینده در سطح اول فوتبال کشور و توجه ویژه به لیگ برتر فوتبال دلیل توجه و تعقیب نتایج تیم های تهرانی در چند سال گذشته بوده است ولی با بازگشت تیم با سابقه فوتبال کشور به سطح اول این فوتبال قاعدتا می بایست توجه و حمایت همه فوتبال دوستان استان گیلان معطوف به این تیم شود که جز این اگر باشد مایه تاسف خواهد بود.
حال پرسشی که در برخورد به بعضی نظرات به ذهن متبادر می شود این است: آیا می توان وقتی تیم پر سابقه ای چون سپیدرود در رقابت های لیگ برتر داری باز هم نگاهت بیشتر پرت دردانه های سرخ آبی باشد؟
بعد از دو سال حماسه آفرینی و افتخار پسران این شهر با دست خالی و جاری کردن اشک شوق از چشم پیر و جوان این شهر حالا که هم سطح غول های پایتخت و دبگر تیم ها هستیم چرا باز بیگانه پرستی؟ و چرا صحبت از تیمی غیر از سپیدرود بزرگ مگر نه اینکه این تیم غرور مردم این شهر شده و با هر بردش دل هزاران هزار نفر خوش می شود؟
در بزرگ بودن و افتخار آفرین بودن برای ایران عزیزمان و محبوبیت این دو تیم بزرگ که در همه جای ایران طرفدار دازند هیچ شکی نداریم ولی آیا در این مقطع وظیفه یک شهروند اصیل و یک هوادار گیلانی غیر از حمایت چیز دیگری است؟
حمایت از تیمی که از نظر ریشه و قدمت با همان تیم ها تقریبا در یک رده بوده و فقط به سبب دور بودن از سطح اول فوتبال کشور که آن هم دلایل زیادی دارد تا به امروز نتوانسته خود را به فوتبالدوستان عرضه کند.
حالا که فوتبال دوستان رشت و علی الخصوص مو سپیدان هوادار این تیم پس از سال ها انتظار صبوری و خون دل خوردن می خواهند شاهد افتخار آفرینی و سرافرازی های بیشتر پسران محبوب شهرشان باشند؟
باید به آن تعداد محدود و قلیل گفت: یا به آنچه دارید افتخار کنید و به آن عشق بورزید و یا حرفی بزبان نیاورید که حتی ذره ای میل و کشش درونی خودتان را عیان کند.
امروز سپیدرود نماینده نه تنها رشت بلکه گیلان و شمال کشور است، ما سپیدرودی ها غرورمان با این تیم بزرگ پیوند خورده است و تیم های پایتخت نشین هیچ نیازی به حمایت من و شما ندارند.
اما این را باور کنیم که اگر در این شهر از تیم خودمان حمایت کنیم همه ایران بما آفرین خواهند گفت و با این کار پشت همه تیم ها با حمایت و همدلی بی نظرمان خواهد لرزید.
شاید با گذشت زمان کمی و موفقیت های خوب و پیروزی های تیم این عده هم دیگر فکر تیم های دیگر را به سر راه ندهند.
عالی بود بسیار زیبا نوشتی