هامان حامدی راد
انتخاب یک جوان از همین شهر بهعنوان سرمربی سپیدرود را فاجعه تلقی میکنند اما فاجعه و بحران زمانی رخ میدهد که چنین افکار و ذهنهای مسموم در حال خوراک دادن به جامعه باشد.
وب سایت رسمی باشگاه فرهنگی ورزشی سپیدرود – اینجا رشت است، شهری متفاوت از هر منظر، شهری که جوانانش را میبلعد و به جای بها دادن به آنها، انگیزههایشان را له میکند.
این بها ندادن در همه عرصههای این شهر بیداد میکند. در عرصههای اقتصادی، کمتر سرمایهگذاری را در شهر میبینید که رشتی باشد و البته در عرصههای اجتماعی – سیاسی.
ورزش همیشه بر همین منوال بوده هر چند طی دو، سه سال اخیر حداقل در عرصههای سیاسی و در پستهای کلیدی همچون استاندار، مدیرکل جوانان و ورزش بر پایه بومیگرایی قدمهای حیاتی برداشته شده است اما محور بحث ما جایی است که به ورزش و پرطمطراقترینش یعنی فوتبال خواهیم رسید، جایی که کمتر به بها دادن و حمایت از جوانان بومی میپردازند.
حالا بر سر انتخاب علی نظرمحمدی برای نیمکت سپیدرود بحثهایی مطرح شده که بهانهای به دستمان میدهد برای بحث درباره همین موضوع، همین بیاعتنایی به داراییهای انسانی شهر ما.
انتخاب یک جوان از همین شهر بهعنوان سرمربی سپیدرود را فاجعه تلقی میکنند اما فاجعه و بحران زمانی رخ میدهد که چنین افکار و ذهنهای مسموم در حال خوراک دادن به جامعه باشد.
افشین ناظمی، امیر هرندی، علی نظرمحمدی، اسماعیل زاهد ویشگاهی، سعید متقی طلب اگر جرات نداشته باشند در شهر خود آزمون و خطا پس بدهند کجای جغرافیای محدود فوتبال کشور باید قد علم کنند.
اینجا شهر رشت و هر کس به فراخور حب و بغض خود تلاش میکند جوانان شهرش را به جای حمایت، زیر پا له کند. هر چند پیشکسوتان ریشهدار و با اصالتی همچون احمد صومی و مجید جهانپور این روزها همه تلاش خود را به جهت تلطیف این معضل به خرج میدهند و بیشترین حمایت را از این چند مربی که این روزها حداقل اجازه نفس کشیدن در شهر خود را دارند انجام میدهند.
ای کاش در این شهر عجیب و غریب همه نگاهها همچون نگاههای مدیرکل ورزش و جوانان استان – مسعود رهنما – میبود تا شهر رشت محلی برای جولان دادن فرزندان این شهر میشد.