ایران ورزشی / وصال روحانی
سپیدرود در شرایطی با هدایت علی نظرمحمدی اوج گرفته که سالها از خاطر ما رفته بود. ملوان باید مدیون نظمی باشد که محمد مایلیکهن به تیم دوستداشتنی و پرطرفدار بندرانزلی تزریق کرده است.
وب سایت رسمی باشگاه فرهنگی ورزشی سپیدرود – در روزهایی که یک بار دیگر لیگ برتر فوتبال تقریبا تمامی اخبار را به خود اختصاص داده، «لیگ یک» با جذابیتی پنهان مانده در حال معرفی تدریجی تیمهایی است که اواخر بهار سال بعد جامه لیگ برتر را بر تن خواهند کرد.
در فصلی که تیمهای استانهای جنوبی و مرکزی کشور درخشش مورد نظر را نداشته و فجرسپاسی و استقلال اهواز به قعر جدول چسبیدهاند، گیلانیها و مازندرانیها ۴ رتبه از شش رده اول جدول را در پایان هفته بیستم به خود اختصاص دادهاند.
ملوان انزلی که صدرنشین است و سپیدرود رشت که در جای دوم قرار دارد، اضلاع گیلانی این ۴ ضلعی هستند و اضلاع مازندرانی آن نساجی مازندران و خونه به خونه که رتبههای چهارم و ششم جدول را در اختیار گرفتهاند.
به واقع اگر تیم پرهزینه خونه به خونه برابر با انتظارهای قبلی کار میکرد، اینک سهم و جایگاه مازنیها در لیگ دسته اول ۹۶-۱۳۹۵ از این هم بهتر بود و اخبار جایگزینی احتمالی علیرضا مرزبان با حمید استیلی یا گزینههای دیگر اینجا و آنجا شنیده نمیشد.
حادثهساز اصلی
ملوان تا این مقطع از فصل و در حالی که سپیدرود رشت یک بازی عقبافتاده در قیاس با سایر بالانشینان جدول دارد، حادثهساز اصلی «لیگ یک» بوده و این را باید مدیون نظمی باشد که محمد مایلیکهن به تیم دوستداشتنی و پرطرفدار بندرانزلی تزریق کرده است.
ملوان که کمترین نوسان را در این فصل داشته البته در خط حمله چیزی نشان نداده که از صدرنشین «لیگ یک» توقع آن میرود (و زدن فقط ۲۲ گل در ۲۰ مسابقه سند صحت این ادعا است) اما توازن و استحکام در کار این تیم کاملا محسوس است و ملوان حساب شده و با آگاهی کار میکند و با در اختیار داشتن خط دفاعی قابل قبول که از کوچ کنعانیزادگان و پورقاز در ابتدای فصل نهراسید، گلزنی را برای رقبایش سخت کرده است.
ملوان شاید گلزنانی مانند محمد عباسزاده را که برای نساجی ۱۵ بار گل زده و یا سهیل حقشناس را که برترین گلزن سپیدرود بوده در اختیار نداشته باشد اما با نظم تیمی و استفاده درست از مزایای دیدارهای خانگی و تلاش برای کسب حداقل یک تساوی در مسابقات دور از خانه به تداومی بیش از رقبایش نایل آمده است و تحمل فقط ۳ باخت در ۲۰ مسابقه محصول همین فضاها و اندیشهها است.
در سختترین شرایط
سپیدرود اگر تک بازی عقب افتادهاش را ببرد، به یک امتیازی ملوان خواهد رسید و این مساله جنگ گیلانیها را در صدر جدول لیگ تشدید خواهد کرد.
حتی صعود احتمالی هر دوی آنها به لیگ برتر نیز میتواند واقعهای مفید برای فوتبال ایران باشد و در فصل جاری جای خالی آنها در لیگ برتر محسوس بوده است. گیلان سابقه حضور همزمان دو تیمش (ملوان و پگاه) را در لیگ برتر داشته و شاید ملوان و سپیدرود اندیشه تکرار چنان روزهایی را برای گیلان داشته باشند اما هر چه رخ بدهد شکی نیست که لیاقت تیمهای «لیگ یک» در سختترین شرایط و با کمترین امکانات جلوهای دو چندان مییابد.
سپیدرود در شرایطی با هدایت علی نظرمحمدی اوج گرفته که سالها از خاطر ما رفته بود و اگر از بحث استانهای شمالی خارج شویم، گلگهر سیرجان در حالی با رهبری وینکو بگوویچ مربی «تقریبا ایرانی شده» کروات خود به رده سوم جدول ارتقا یافته که نه پرستاره است و نه هرگز یکی از بزرگان فوتبال کشور بوده است.
در برزخ کمتوجهی
همه آنها و همینطور مس کرمان که با هدایت منصور ابراهیمزاده فقط دو باخت در فصل جاری داشته (اما با مساویهای مکرر لگد به بخت خود زده) از توجه بیش از حد ناظران به لیگ برتر و خارج شدن خودشان از رادار توجه، به حق گلایه دارند و این را یک شبه برزخ میانگارند. این لیگی است که از هر گوشه آن اتفاق ویژهای میبارد که اگر نمونههای منفی آن را حذف کنیم، تعداد نمونههای خوب آن نیز اندک نخواهد بود.
