امید، امید و امید … این تنها بهانه مردمان دیاری است که جز خود هیچ کس را به یاری و دستگیری در روزهای سخت در کنار مشقت و رفتار طبیعت ندیدند.
عماد واسع
وب سایت رسمی باشگاه فرهنگی ورزشی سپیدرود – این عشق بی پایان، شده غم بى پایان، یا که نه! امیدی ست که سو سو می زند و ما هستیم که باز خیال کنج عزلت پیشه کردن را می خواهیم از نو به سر کنیم.
سپیدرود و داستان چندین دهه ایی اش و اینکه آیا می شود و یا اینکه…!!
زندگی برای تک تک هواداران سرخ پوش به شمارش افتاده برای رسیدن به افتخاری که سالهاست حسرت نهفته در دل را با خود به دنبال می کشد و باید برایش از این لحظه به بعد جانف شانی کرد.
امید از روی شانه های ما پریده و روی بومی نشسته است که کمی حوصله را برای در اختیارگرفتنش، به اما و اگر می کشاند!
این ها همه در یک اپیزود تکراری سکانس به سکانس در حال تداعی شدن است. می تواند باز گوشه چشم مان را نمناک کند و یا می توانیم در دل همه ى آن آرزوها را به دست تقدیر بسپاریم.
سه بازی و نه امتیاز که از نان شب هم واجب ترست برای تیمی که در یک بعدازظهر آفتابی بهاری هشت هزار عاشق را در قدیمی ترین مکان نوستالوژیک شهر برای باز پس گیری عزت به دور هم جمع کرد.
از اینکه زانوی غم را بغل گیریم و باز از سر بگیریم که مسبب این همه نگون بختی از کیست؟ نه ره به جایی می رسانیم و نه عایدی از این همه سناریویی که فقط تکرار مکررات است، نصیبمان می شود.
پس امید می شود همه چیز ما،وبهانه عاشقی در سخت ترین روزهای نفس های کم تعداد در سینه پر دردی که می خواهد پرواز کند بر فراز رودی، که خروشیدنش چشمان را نوازش می کند.
امید، امید و امید … این تنها بهانه مردمان دیاری است که جز خود هیچ کس را به یاری و دستگیری در روزهای سخت در کنار مشقت و رفتار طبیعت ندیدند.
رفیق زندگی ادامه خواهد داشت و ما امیدوار به پر توان ترین داشته قلب خود هستیم این امید بهانه حمایت و اهمیت ما به تیمی ست که گر بخشکد ماهی ها به راستی خواهند مرد…
