وب سایت رسمی باشگاه فرهنگی ورزشی سپیدرود – اکنون گاه نوید سپری شدن زمستان سرد و سیاه جاهلیت در رسیده است و طبیعت خشک و بی روح جزیره العرب در انتظار سرسبزی ربیع لحظه شماری می کند.
آبشار زلال نبوت برسرزمین دل های عطشناک و تفتیده، جان می بخشد و کویری که در باور خود به جز خار و خاشاک ندیده است، اینک خرمی و تازگی و ترنم آوای فرشتگان را تجربه می کند.
او می آید و با آمدنش، شعر بشریت شعور می یابد و آسمان هستی به یک باره به نور می نشیند.
زندگی با آمدن او حیاتی دیگر و دوباره می یابد و جان های خسته و آواره با نغمه ی دلنشین شعار توحید و وحدت به سرمنزل مقصود فراخوانده می شوند تا در افق تابناک یگانگی آرام و قرار گیرند.
حبیبی می آید که طبیب دل است و ساقی صهبای وجود … و چه می گویم هستی طفیل هستی او: لولاک لما خلقت الافلاک محمد(ص) می آید و عطر دل انگیز گلواژه های کلام او ملک و ملکوت را به رایحه ی توحید کلمه و کلمه ی توحید معطر می سازد.
آری هنوز هم فرمان مطاع او مسلمانان را به میثاق اخوت دعوت می کند و بشریت را به همزیستی مسالمت آمیز فرا می خواند، و در این فصل وصل آفرین بیش از هر زمان … !
ایام خجسته ی نخستین بهار (ربیع الاول) نقطه ی عطف هستی و رمز و راز همبستگی است … که او شمع جمع آفرینش است.
