وب سایت رسمی باشگاه فرهنگی ورزشی سپیدرود – سپیدرود در دو بازی ابتدایی فصل نتوانست امتیازی جمع کند، اما بررسی دلایل این ناکامی نشان می دهد که هر چه به جلو برویم علی نظر و شاگردانش به شرایط آرمانی نزدیک تر خواهند شد.
تیم فوتبال سپیدرود لیگ برتر را با دو شکست آغاز نمود، البته شکست هایی که با هم متفاوت بود، هرچند این امر تاثیری در نگرفتن امتیاز نمی گذارد، اما دانستنش می تواند در تحلیل های فنی این تیم کمک مان کند.
رشتی ها در حالی بازی نخست را به نفت واگذار کردند که در دقیقه ۵ از این تیم پیشی گرفته بودند و در پایان نیمه نخست چند موقعیت مناسب را هم نتوانستند به گل تبدیل کنند، درست برعکس نفتی ها که در ۴۵ دقیقه تنها یک توپ به ۱۸ قدم سپیدرود رساندند.
نیمه دوم آن بازی هر چند برای نفت با چند حمله نصف و نیمه آغاز شد اما تا زمانی که در دقیقه ۶۳ و ۶۵ دو اشتباه ویرانگر توسط دو مدافع با تجربه و لیگ برتری سپیدرود داده نشده بود (یک پاس به عقب کشنده که منجر به رسیدن توپ به مهاجم نفت شد از سوی احمد آهی و یک عدم کنترل یک توپ ساده توسط سید محسن حسینی در محوطه کم خطر زمین که در نهایت به خطای پنالتی و گل دوم نفت تبدیل شد) هرگز خطری متوجه سپیدرود نشده بود.
از آن به بعد بود که بازیکنان سپیدرود وقتی دیدند در دو دقیقه بازی برده را با باخت تعویض کرده بازی منطقی ۶۵ دقیقه پیشین خود را با یک بازی احساسی و سردرگم تعویض کردند و در این بین فشار بدنسازی ابتدای فصل هم موجب شد تا بدن های خسته بازیکنان در دقایق پایانی نتوانند آن فشاری را که باید بر حریفی که دیرتر از همه کارش را آغاز کرده بود و شلاق دوران بدنسازی را تحمل نکرده بود، وارد نمایند و البته هرچه به جلو برویم بدن های تراش خورده دوران بدنسازی در طول فصل می تواند کمک حال تیم ها شود و به ضرر تیم ها و بازیکنانی گردد که از این امر شانه خالی کرده اند.
در مسابقه سپیدرود – سیاه جامگان درست شاهد اتفاقی برعکس بودیم و آن بازی کم اثر و ضعیف سپیدرود در نیمه نخست و یک بازی قابل قبول تر در نیمه دوم، که دلیل این اتفاق را می توان در تغییرات گسترده سپیدرود و ۶ تغییری دانست که نظرمحمدی در تیمش اعمال کرده بود دانست.
درست است که سه بازیکن از این شش تغییر علی نظر در نیمه دوم بازی با نفت به میدان رفته بودند اما به هر روی این اتفاق موجب ناهماهنگی هایی بین بازیکنان خواهد شد و دلیل این تغییر را در دو نکته می توان جستجو کرد.
نخست فشاری که از سوی هواداران و جامعه ی فوتبال در یک هفته گذشته به نظرمحمدی وارد شده بود برای تعویض پیروزی با شکست در نخستین گام و انگار همه فراموش کرده بودند که سپیدرود تیمی است تازه وارد در لیگ برتر با امکاناتی محدود که بزرگترین توقعی که از آن می رود ماندن در لیگ برتر است و بس! این تحت فشار دادن کادرفنی برای جبران شکست و ترس از پاره شدن نوار سه سال شکست ناپذیزی سرخ پوشان در خانه موجب شد تا انقلابی در ترکیب سپیدرود را شاهد باشیم و تا بازیکنان این تیم بتوانند یکدیگر را در زمین پیدا کنند، دیر بشود و غیر قابل جبران.
دوم ورود ۹ بازیکن تازه وارد بزرگسال به سپیدرود است که هنوز نتوانسته اند در این زمان کوتاه با ۹ بازیکن قدیمی این تیم اخت شوند و در زمین و پست های مختلف یکدیگر را پیدا کنند. اینکه تیمی با ترکیبی لیگ دویی و اندکی ترمیم در لیگ یک به لیگ برتر صعود می کند یقینن نیازمند ترمیم و اضافه شدن بازیکنانی در سطح لیگ برتر می باشد، اما هزینه این دگرگونی ناهماهنگی در بازی های ابتدایی از سوی بازیکنان در داخل زمین است و عدم شناخت صد در صدی سرمربی در هفته اولیه بر روی نیمکت.
اما نکته ای را که نباید از ذهن دور کرد این است که سرمربی که توانسته در دو سال پی در پی دو صعود را در کارنامه خود ثبت نماید مطمئنن برای یارگیری هایش برنامه داشته و توان بازگشت به بازی ها را در خود و تیمش خواهد داشت، به خصوص اینکه در ابتدای راه لیگ برتر قرار داریم و از هفته چهارم هم لیگ برتر ۲۰ روز تعطیلی در پیش دارد و بهترین زمان برای هماهنگی بیشتر علی نظر و پسرانش خواهد بود.